مطالعه قرآني انديشه هاي ملاصدرا و مولوي پيرامون "حقيقت انسان"

The Quranic Study of Mulla Sadra and Rumiʹs Ideas into the Truth of Mankind

شناخت حقيقت وجود انسان يكي از مهمترين شاخه هاي معرفت بشري در ميان علوم انساني و از جذابترين مباحث انسان شناسي در قلمرو فلسفه و ادبيات بوده است. ملاصدرا و مولانا جلال الدين محمد بلخي رومي در آثار خويش تحت تاثير آيات قراني و تعاليم وحياني، انديشه هاي بديعي پيرامون حقيقت انسان ارايه كرده ند از جمله تحول پذيري و حركت رو به كمال حقيقت انسان، تاثير پذيري حقيقت انسان از اعمال و رفتارها و تجسم اعمال در جهان پس از مرگ، تاثير پذيري از نظريه مثل افلاطوني در تبيين منشا واحد جوهر حقيقت انسان و هبوط انسان به عالم دنيا و تجلّي خداوند در جهان و حقيقت انسان. در اين نوشتار سعي شده است تا حدّي تاثير پذيري اين دو متفكر را از آيات و آموزه هاي قرآني در ارايه نظريات حكمي و عرفاني در قلمرو حكمت متعاليه و ادبيات عرفاني بررسي نموده و برخي از موارد مورد تطبيق را تبيين نمايد.

Knowing the truth of human existence is one of the most important branches of human knowledge in the humanities and one of the most interesting topics of anthropology when it concerns philosophy and literature. Mulla Sadra and Rumi, under the influence of Qurʹanic verses and revelational teachings, have presented new ideas about the truth of mankind including evolvement and movement towards the perfection of the truth of mankind, the impact of human actions and deeds on his truth and embodied in the Hereafter, the influence of Platonic theory of forms on the explication of the single origin of the human essence, and the fall of man and the manifestation of God in the world as well as in the truth of mankind. In this paper, we tried to understand how these two thinkers have been influenced by Quranic verses and teachings in their philosophy of the transcendent theosophy and the mystical literature, and to explain some correspondences.