رابطه شوراي امنيت سازمان ملل متحد با ديوان كيفري بين المللي در زمينه جنايت تجاوز سرزميني

UN Security Council Relationship with the International Criminal Court in the Field of Territorial Aggression Crimes

از موضوعات مرتبط با اعمال صلاحيت ديوان كيفري بين المللي بر جنايت تجاوز سرزميني، لزوم شناسايي عمل تجاوزكارانه توسط شوراي امنيت يا ديوان كيفري بين المللي است. در مذاكرات مربوط به اصلاحات اساسنامه ديوان مزبور در كامپالا نيز علي رغم برخي اختلافات، نمايندگان دولت هاي عضو توانسته اند در خصوص نقش شوراي امنيت و نيز تعريف جنايت تجاوز سرزميني در قالب قطعنامه مصوب به برخي توافق هاي مهم دست يابند. ليكن در حال حاضر دغدغه اصلي جامعه بين المللي اين است كه در صورت اجرايي شدن قطعنامه مصوب در پرتو رابطه شوراي امنيت با ديوان كيفري بين المللي، با توجه به جو موجود در تصميم گيري هاي شوراي امنيت موانع و محدوديت هايي در دادرسي منصفانه و به دور از ملاحظات ناشي از مناسبات سياسي در قضاياي مربوط به جنايت تجاوز كه توسط شوراي مزبور نيز به آن ارجاع خواهد شد، وجود دارد كه مي تواند نشان از غلبه مصلحت گرايي بر اجراي عدالت كيفري بين المللي باشد. براي نيل به اين هدف بايد مشخص كرد كه در مواقع بن بست شوراي امنيت، چه راهكارهايي در منشور سازمان ملل متحد، اساسنامه ديوان كيفري بين المللي و موافقتنامه كامپالا پيش بيني شده است. در اين نوشتار به ابعاد گوناگون اين مساله اشاره شده است.