دستور جلسه براي سياست‌گذاري مسيله روابط جنسي در ايران؛ روابط جنسي به شيوه مدرن يا سنتي

Agendum for Policy makings on Sexual Relations Problem in Iran:Sexual Relationships Through Classical Methods or the Modern Ones

روابط جنسي نامشروع تهديدي جدي براي ايمان و حيات انساني است. «پيامدهايِ» منفيِ چنين روابطي را نمي‌توان انكار كرد؛ از هتك حرمت‌ها و به خطر افتادن بنيان خانواده گرفته تا روسپي گري، تجاوز، سقط جنين و مخاطرات جمعيتي. در اين مقاله پس از آن‌كه مسيله و علت اصليِ اين روابط از پيامدها و زمينه‌هاي اين ناهنجاري تفكيك شد، «مسيله»‌ و ناهنجاري در روابط جنسي ناشي از نبودِ الگوهاي فرهنگي بهنجار براي رفع يك «نياز» واقعي تعريف گرديد. موقعيتهاي بسياري را مي‌‌توان ديد كه در آن‌‌ها افراد نيازهاي جنسي دارند، اما امكان ازدواجِ دايمِ تك‌همسري برايشان وجود ندارد و اين درحالي است كه روش بهنجار ديگري در عرصه فرهنگ براي اين شرايط تعريف نشده است و گويي سياست‌‌ها و سياست‌‌گذاري در جمهوري اسلامي ايران نيز به اين مسيله بي‌توجه است. بدين ترتيب بازانديشي در اين زمينه يكي از ضروري‌ترين و در عين حال مغفول‌ترين حوزه‌هاي سياست‌‌گذاري فرهنگي در ايران به شمار مي‌آيد. اين مقاله با صورت‌‌بندي تصويري از مسيله، آن را بر روي ميز سياست‌‌گذاري نهاده و با بررسي نظريه‌‌هاي موجود، نشان داده است كه نظام سياستگذاري، نيازمند نظريه‌اي جديد براي ساماندهي و سالم‌‌سازي روابط جنسي در جامعه است. همچنين نگارنده با معرفي معيارهاي سه‌گانه‌، سعي كرده است، چارچوبي براي ارزيابي و انتخاب نظريه مناسب در اين زمينه ارايه نمايد.