ارتباط خود كارآمدي و انگيزه تحصيلي در بين گروهي از دانشجويان علوم پزشكي

The relationship between self-efficacy and academic motivation among students of medical sciences

سابقه و اهداف: خودكارآمدي به باور هاي فرد درباره توانايي‌هايش در يادگيري يا انجام كارهاي مهم در زندگي اطلاق مي‌شود و يكي از مهم‌ترين عوامل پيش بيني كننده موفقيت در كارها مي‌باشد، بنا بر اين احتمالاً خودكارآمدي بر عملكرد و موفقيت تحصيلي دانشجويان نيز موثر خواهد بود. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط خودكارآمدي و انگيزه تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گلستان انجام شده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي (همبستگي)، تعداد 275 نفر دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گلستان به طور تصادفي انتخاب شدند. برگه اطلاعات جمعيت شناختي، مقياس انگيزه تحصيلي و مقياس باورهاي خودكارآمدي به عنوان ابزار گردآوري داده‌ها استفاده شدند. داده‌ها در محيط نرم افزار آماري SPSS 16 با آزمون‌هاي آماري توصيفي، آزمون تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز واريانس يك طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در تمامي آزمون‌ها سطح معني‌داري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن دانشجويان شركت كننده در اين مطالعه، 47/2±97/20 بود. دانشجويان دختر 68 درصد از نمونه را تشكيل مي‌دادند. ميانگين و انحراف معيار نمرات دانشجويان در مقياس خودكارآمدي 03/4±28/30 بود و 2/50 درصد از دانشجويان از نظر خودكارآمدي نمره بالاتر از ميانگين داشتند. خودكارآمدي با انگيزه دروني و نمره كل مقياس انگيزه تحصيلي ارتباط معنادار داشت (05/0 > P). ارتباط نمرات خرده مقياس هاي بي انگيزگي و انگيزه بيروني با خودكارآمدي معني‌دار نبود. دو جنس از نظر نمرات مقياس خودكارآمدي اختلاف معني‌داري نداشتند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، باورهاي دانشجويان در مورد توانايي هاي خود براي انجام كارها با انگيزه تحصيلي ارتباط دارد و بهبود خودكارآمدي مي تواند سبب بهبود انگيزه تحصيلي دانشجويان شود.

Introduction: self-efficacy is referred to individualʹs beliefs about their abilities to learn and doing significant tasks in life. This study aims to determine the relationship between self-efficacy and academic motivation in a group of medical sciencesʹ students. Methods: In this cross-sectional study 275 students of Golestan University of Medical Sciences (GOUMS) were selected using stratified random sampling method. A questionnaire consists of questions regarding demographic, academic motivation, and self-efficacy beliefs were used to collect data. Pearson correlation coefficients, independent T-Test and one way ANOVA were applied on the data. Results: The average of students’ academic motivation was 30.3±4.0. 50.2 percent of students had self-efficacy higher than average. Self-efficacy had significant correlation with intrinsic motivation sub-scale (r=0.196, P=0.001) and total score of academic motivation scale (r=0.155, P=0.01). There were no significant correlations between self-efficacy and extrinsic motivation (r=0.054, P=0.376) and motivation sub-scale (r=0.104, P=0.08). There was no significant difference between two genders in self-efficacy. Conclusion: Improvement in self-efficacy of medical sciencesʹ students could improve their motivation.