همنشيني نماهاي ساختماني، آفرينش وحدت در عين كثرت

فضاي شهري خود كليتي است متشكل از اجزاي مختلف. يكي از اجزاي تشكيل دهنده فضاي شهري ساختمان ها هستند. از آن جا كه نمود بيروني و ظاهري قابل رويت ساختمان ها، نماي آن ها است، كيفيت تك تك نماها و تاثيري كه در جمع بر فرد مي گذارند، بسيار مهم خواهدبود. در اين ميان، پرسش مهم اين است كه «چگونه مي توان علي رغم حفظ شخصيت نماهاي منفرد و بيان استقلال هر ساختمان از مجموعه، به سطح مناسبي از وحدت دست يافت؟»، بستري كه در آن هم معمار و طراح سطح توانايي و خلاقيت خود را به كار گيرد و هم تاثير جمعي نماها در كنار يكديگر، كيفيت فضاي شهري را به عنوان يك كل مخدوش نسازد .در اين راستا، اين مقاله با هدف تبيين نكات لازم براي طراحي ساختمان هاي منفرد جهت ايجاد وحدت در عين كثرت، به بررسي موضوعات مرتبط با نماهاي ساختماني پرداخته است. براي اين منظور، رابطه ميان جزء و كل و عوامل موثر بر آن مورد بررسي قرار گرفته و الزامات و ملاحظات مرتبط با آن ارائه شده  است.