تولّد آسماني با مرگ نفساني (مرگ اختياري) به روايت مثنوي معنوي

Divine Birth and Death in Masnavi

  صاحبان معرفت برای انسان دو نوع تولّد قائلند: یكی تولّد صوری و دیگری تولّد معنوی یا تولّد ثانی كه از آن به عنوان «عروسی ابد» یا «تولّد آسمانی» یاد می‌كنند. مرگ نفسانی از مبانی عمیق عرفان و ادب تعلیمی مولانا است. مولانا همچون سایر عرفای اهل بسط و سكر پدیده مرگ دوستی در آثارش تجلّی خاصی دارد و مرگ و مرگ نفسانی را در مسیر چرخة تكامل می‌داند و از آن به عنوان انتقال از عالم كثرت و طبیعت به عالم وحدت و ماوراءالطبیعه تعبیر می‌كند. این بررسی نشان می‌دهد مولانا تولّد آسمانی را در مرگ نفسانی تحت تأثیر عوامل مؤثری همچون ایمان، ابوّت معنوی و عشق می‌داند؛ بنابراین با استناد به حكایات مثنوی، در یك مقدمه و هفت محور انواع ولادت، عوامل مؤثر در تولّد آسمانی، مرگ‌ها و زایش‌ها، چگونگی مرگ ارادی و انواع آن، راه‌های رسیدن به مرگ نفسانی، ویژگی راه‌یافتگان به مرگ نفسانی (ارادی) و فواید مرگ نفسانی (مرگ اختیاری) بررسی شده است.

Scholars believe that man has two kinds of birth: 1) formal and 2) the second or spiritual birth. The spiritual birth, which is also called divine birth and wedding of eternity, is one of the foundations of mysticism of Mulānā Jalāl-al Din Rumī. Like the mystics who believe to expansion and intoxication, he speaks about loving death and considers it as a state of human evolution, in which one moves from realm of multiplicity and world of nature to realm of unity and world of divine. According to Rumī, the spiritual birth depends on faith, spiritual fatherhood and love.  On the basis of the anecdotes of Masnavi Manvi, the present article tries to explain different kinds of birth, factors affecting volitional death, state, features, ways and benefits of this kind of death.