ارتباط ابعاد كيفيت زندگي با خودكارآمدي و برخي عوامل مرتبط در بيماران ديابتي نوع 2

Relationship between Quality of Life Dimensions and Self-Efficacy and Some Related Factors in Patients with Type 2 Diabetes

زمينه و هدف: با توجه به تاثير گسترده بيماري ديابت بر جنبه‌هاي مختلف زندگي بيماران ديابتي و از طرف ديگر نقش مهم خودكارآمدي در رفتارهاي خود مراقبتي اين بيماران، مطالعه حاضر به منظور تعيين ارتباط ابعاد كيفيت زندگي با خودكارآمدي و برخي عوامل مرتبط در بيماران ديابتي نوع 2 صورت پذيرفت. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي- همبستگي در سال 1392 و با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس بر روي 156 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 در شهرستان شاهرود انجام شد. اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه كيفيت زندگي مختص بيماران ديابتي و پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي جمع‌آوري و سپس ارتباط ابعاد كيفيت زندگي با خودكارآمدي و برخي از عوامل مرتبط تعيين شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آماري ضريب همبستگي پيرسون صورت گرفت. سطح معني داري در اين مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان داد سطح كيفيت زندگي بيماران متوسط بود و بعد جسمي كمترين نمره را داشت. تفاوت معني دار و ارتباط خطي مستقيم بين خودكارآمدي و تمامي ابعاد كيفيت زندگي مشاهده شد، به طوري كه بيماران با خودكارآمدي بالاتر، كيفيت زندگي مطلوب‌تري داشتند. همچنين بين كيفيت زندگي با سن، مدت ابتلا و شاخص توده بدني نيز ارتباط معني دار و خطي وجود داشت. نتيجه گيري: بر طيق نتايج مطالعه، افزايش خودكارآمدي با بهبود ابعاد مختلف كيفيت زندگي مرتبط است. لذا به نظر مي‌رسد با تدوين برنامه‌هاي بهبود و تقويت خودكارآمدي و تعديل برخي از عوامل، بتوان به سطح بالاتري از كيفيت زندگي در اين بيماران دست يافت.

Background and Objective: Due to the widespread impact of diabetes on various aspects of life and the important role of self-efficacy in self-care behaviors of diabetic patients, we aimed at determining the relationship between quality of life dimensions and self-efficacy, and some related factors in patients with type 2 diabetes. Material and Methods: This cross-sectional study was conducted on 156 patients, selected via convenience sampling, with type II diabetes in Shroud (2013). The instruments were a demographic checklist, diabetic quality of life questionnaire and self-efficacy questionnaire. Data analysis was performed by descriptive statistics and Pearson correlation coefficient (0.05). Results: in accordance with the results, the quality of life was moderate and the lowest score was related to physical dimension. There was a significant relationship between self-efficacy and all aspects of quality of life in that the patients with higher self-efficacy had the more quality of life. Moreover, there was a significant linear relationship between quality of life and variables such as age, diabetes duration and body mass index. Conclusion: given that the increased self-efficacy is associated with quality of life improvement , it seems likely that we can maximize the quality of life in these patients by applying self-efficacy enhancement programs.