تاثير دو نوع برنامه تمرين مقاومتي و استقامتي بر سطوح BDNF و كورتيزول موش هاي صحرايي نر جوان

The Effects of Resistance and Endurance Training on BDNF and Cortisol Levels in Young Male Rats

با افزايش نسبت افراد ميانسال در جامعه و به موازات آن اختلال هاي شناختي و زوال عقلي ناشي از فشارهاي زندگي، فعاليت ورزشي، يكي از راه حل هاي مناسب براي جلوگيري از اختلال در سيستم عصبي مركزي محسوب مي شود، به همين دليل هدف پژوهش حاضر مقايسه دو نوع فعاليت ورزشي استقامتي و مقاومتي به مدت 8 هفته بر BDNF بود. به اين منظور 150 سر موش صحرايي در تمرينات استقامتي (دويدن با سرعت m/min 25 – 10) و تمرينات مقاومتي (بالا بردن وزنه از نردبان مخصوص با شدت 104 تا 126 درصد وزن بدن حيوان) شركت كردند. نمونه ها در آغاز دوره تمريني، 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين در هفته چهارم و 24 ساعت، 3 و 5 روز پس از آخرين جلسه تمرين در هفته هشتم جمع آوري شدند. به-منظور جمع آوري خون سرخرگي، خونگيري مستقيم از بطن چپ انجام گرفت. سپس خون گرفته شده در لوله هاي آزمايش حاوي آپروتينين ريخته شد و پس از 10 دقيقه قرار گرفتن در محيط آزمايشگاه به كمك سانتريفيوژ، سرم ها جدا شده و بلافاصله در دماي 80- درجه سانتي گراد به منظور انجام آزمايش هاي بعدي نگهداري شد. از آزمون هاي آماري كلموگروف – اسميرنف، آناليز واريانس مكرر چندعاملي و آناليز واريانس يك عاملي براي مقايسه ميانگين ها و براي بررسي ارتباط بين BDNF و كورتيزول از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. در هفته هاي چهارم و هشتم BDNF به طور معناداري در گروه مقاومتي افزايش يافت (به-ترتيب 014/0 = P و 047/0 = P)، اين افزايش در گروه استقامتي معنادار نبود (05/0P > ). و در فواصل سه و پنج روز پس از آخرين جلسه تمرين BDNF در گروه مقاومتي كاهش غيرمعنادار نسبت به گروه كنترل نشان داد (05/0 P > ). ولي در گروه استقامتي نسبت به گروه كنترل افزايش معنادار به دست آمد (به ترتيب 032/0 = P و 023/0 = P). در هفته هشتم، سه و پنج روز پس از آخرين جلسه تمرين سطوح كورتيزول به طور معناداري در گروه تمرين استقامتي افزايش يافت (به ترتيب 046/0 = P و 02/0 = P و 044/0 = P). در تمامي مراحل نمونه گيري ارتباط معناداري بين BDNF و كورتيزول مشاهده نشد. باتوجه به نتايج پژوهش حاضر، به نظر مي رسد كه شدت و مدت اجراي برنامه تمريني بر ميزان سطوح BDNF تاثير مي گذارد و تمرين با شدت متوسط منجر به بالا رفتن سطوح BDNF مي شود ولي تمرينات شديد بنا به دلايلي كه شايد افزايش سطوح كورتيزول يكي از آنها باشد، افزايش سطوح BDNF را مهار مي كند. از طرفي در طول دوره تمريني، تمرينات مقاومتي نسبت به تمرينات استقامتي موجب افزايش بيشتر سطوح BDNF مي شوند

As the middle-aged in the society as well as stress-induced cognitive disorders and dementia are increasing, sport is identified as a suitable solution to prevent disorders in central nervous system. The aim of the present study was to compare the effects of 8 weeks of strength and endurance training on BDNF. For this purpose, 150 male wistar rats participated in endurance training (running with 10-25 m/min speed) and strength training (lifting the weight up the special ladder with 104-126% of body weight). Blood samples were collected at the beginning of the protocol, 24 hours after the last session of the 4th week and 24 hours, 3 and 5 days after the last session of the 8th week. Kolmogorov Smirnov test, multifactor analysis of variance and one-way ANOVA were used to compare the means and Pearson correlation coefficient was used to investigate the relationship between BDNF and cortisol. In the 4th and 8th weeks, BDNF increased significantly in strength training group (p=0.014 and p=0.047 respectively) but this increase was not significant in endurance training group (p > 0.05). BDNF concentration significantly increased in endurance group compared with control group (p=0.032 and p=0.023 respectively). In the 8th week, three and five days after the last session, cortisol levels increased significantly in endurance group (p=0.046, p=0.02, p=0.044). There was no significant relationship between BDNF and cortisol during sample collection. It seems that intensity and duration of training influence BDNF levels. Moderate intensity training increased BDNF levels but high intensity training inhibited this increase for the reasons such as increased cortisol levels. Also, during training, strength training enhanced BDNF concentrations more than endurance training.