ساختار عاملي و اعتباريابي نسخه فارسي پرسشنامه خودنظم دهي در بين دانشجويان پزشكي

Exploring the validity, reliability and factor analysis of self-regulation scale for medical students

سابقه و اهداف: خودنظم دهي از جمله سازه هاي مورد توجه در مباحث انگيزشي است كه به وسيله آن دانشجويان يادگيري خود را سامان مي بخشند. خودنظم دهي يكي از مهمترين عوامل پيش بيني كننده موفقيت تحصيلي در محيط آموزشي است. از اين رو، ارزيابي ميزان خودنظم دهي تحصيلي در فرگيران از جايگاه ويژه اي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسي ساختار عاملي مقياس خودنظم دهي است. روش بررسي: پرسشنامه 34 ماده اي خودنظم دهي انل و هانگ (2001) كه شامل 4 عامل برنامه ريزي، خودارزيابي، تلاش و خودكارآمدي است، توسط متخصصين، ترجمه و روايي محتوايي آن تاييد شد و روي 336 دانشجوي پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران كه به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند، اجرا شد. تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و LISREL بر روي داده ها انجام گرفت. يافته‌ها: چهار عامل اصلي مطرح شده در نسخه اصلي، توسط تحليل عاملي اكتشافي استخراج شد. اين پرسشنامه 55 درصد از واريانس كل خودتنظيمي را تبيين مي كرد. تحليل عاملي تاييدي نيز نشان داد كه مدل 4 عاملي ناهمبسته بهترين مدل برازش شده براي تبيين داده هاي حاضر است. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اين است كه مقياس خودنظم دهي انل و هانگ، براي شناسايي قابليت هاي خودنظم دهي دانشجويان ايراني و به ويژه دانشجويان پزشكي كفايت لازم را دارد و در پژوهش‌هاي مختلف مخصوصاً در حوزه آموزش قابل استفاده است.

Introduction: self-regulation is an important construct in motivation through which the students regulate their learning meta-cognition. Self-regulation is one of the most important predictive factors of academic achievement. Therefore evaluating academic self-regulation in learners is critical. The aim of this study was to develop validity and to determine the factors structure a self-regulation scale. Methods: We validated the 34-items of Hong and O’Neil self-regulation scale. The scale consisted of four factors: effort, self-checking, self-efficacy, and planning. The score was translated, back translated and checked by several experts. 336 medical students were chosen through multiple steps random sampling and completed the questionnaire. We analyzed the data using SPSS and LISREL software using exploratory and confirmatory factor analysis methods. Results: Principle component analysis revealed that self-regulation scale consists of four factors. The scale accounted for %55 of variance. Confirmatory factor analysis showed that all of the factors confirmed with data. Conclusion: This scale is a valid and reliable instrument in assessing Iranian students’, especially medical students’, self-regulation.