رهيافت تفسيري ماهيت نظارت پيامبران و ايمه اطهار(ع) با تاكيد بر آيات 89 نحل و 41 نسا

Exegetic Approach of the Prophets and Pure Imams` Supervision with an Emphasis on Verses 89 of Nahl and 41 of Nisaa

از موضوعات مورد غفلت در مباحث گواهان روز قيامت، بحث ناظران دنيوي است. خداوند نظارت را به عده‌اي از عاملان دنيوي از جمله پيامبران به ويژه پيامبراكرم’ و ايمه اطهار^ تفويض نموده است. مقاله حاضر با بررسي واژه قرآني نظارت و معادل آن و ديدگاه‌هاي تفسيري و ادله روايي و قراين سياقي آيات مربوطه بر آن است كه هر قومي ناظري برگزيده از سوي خدا دارد كه بر اعمال امت خود نظارت مي‌كند. گستره نظارت پيامبر’ بر تمام اهل بشر از آغاز تكون عالم امكان تا آخر عالم است. مفسران اهل سنت ناظران بعد از پيامبر’ را با روش اجماع پذيرفته‌اند، اما مفسران شيعه با در نظر گرفتن قراين و شواهد آيات و ادله روايي، ايمه اطهار^ را به عنوان ناظر بر اعمال مردم معرفي كرده‌اند كه نظارت آنان تا روز قيامت در حال حيات و ممات بر امت اسلام گسترده است. در اين مقاله آرا اهل سنت بررسي و در نهايت راي صحيح بيان شده است.

The problem of earthly world`s supervisors may be considered one of the neglected issues of the Hereafter witnesses. God has taken earthly worlds` supervision as a duty for earthly agents, particularly for prophets and more particularly for the Prophet of Islam and pure Imams. The paper, studying the Quranic word of supervision and its synonymous, commentary views, traditional proofs and contextual indications, has concluded that God has chosen a witness for each nation to oversee its actions. The Prophet of Islam has been known as the supervisor of all nations from the beginning to the end of earthly life. Sunni commentators have viewed witnesses after Prophet`s death to be chosen in the way of consensus, while Shiite commentators has related the supervision to pure Imam. Imams` duty in the field includes all times and it is during their life and death alike.