نقش واسطه‌اي آسيب كودكي در رابطه بين سبك‌هاي فرزندپروري و تنظيم ‌شناختي انطباقي هيجان در كودكان كار

Mediating role of childhood trauma in the relationship between parenting style and adaptive cognitive emotion regulation among child laborers

چكيده هدف: هدف پژوهش حاضر تبيين نقش ميانجي‌گر آسيب كودكي در رابطه بين سبكهاي فرزندپروري و تنظيم‌ شناختي انطباقي هيجان در كودكان كار بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري تمامي كودكان كار شهر تهران به تعداد 20000 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه‌برداري چند مرحله‌اي 317 نفر از كودكان كار 12تا 17 ساله انتخاب و دادهها با استفاده از پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون (2001)، پرسشنامه فرزند‌پروري آلاباما فرايك (1991) و نسخه كوتاه پرسشنامه آسيب كودكي برنستاين و فينك (1994) گردآوري شد. يافته‌ها: اطلاعات گردآوري شده با استفاده از روش الگو‌يابي معادلات ساختاري تحليل و نتايج نشان داد سبك‌هاي فرزندپروري و آسيب كودكي به‌‌صورت معناداري تنظيم ‌شناختي انطباقي هيجان را پيش‌بيني ميكند و همچنين آسيب كودكي رابطه بين سبك‌هاي فرزندپروري و تنظيم ‌شناختي انطباقي هيجان را ميانجي‌گري مي‌كند. نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها بيانگر اهميت نقش متغير آسيب كودكي در رابطه بين سبك‌هاي فرزندپروري و تنظيم ‌شناختي انطباقي هيجان است و لازم است در جهت بهبود وضعيت زندگي كودكان كار برنامه آموزش سبك‌هاي فرزندپروري به والدين طرح ريزي شود.

Abstract Aim: Purpose of this study was to investigate the impact of computerized cognitive rehabilitation on prospective memory performance in patients with traumatic brain injury. Methods: Method was experimental with pretest & posttest design with waiting-list control. Study population included all patients with brain injury who referred to neurologists in the city of Shahrekord in Iran (N=150). 52 patients with traumatic brain injury, who met the inclusion criteria, were randomly assigned to experimental and waiting-list control groups. Experimental group trained for eight sessions with a memory rehabilitation software and waiting-list control group did not receive any intervention. Training for this group was postponed after the conclusion of training the experimental group. To assess prospective memory at pretest, posttest, and follow-up, the retrospective-prospective memory Scale Crawford, et al. (2003) was used. Results: Findings showed a significant difference between the means of prospective memory in experimental and waiting-list control groups. Also, post-test and follow-up scores in the experimental group were not statistically different. Conclusion: Computerized cognitive rehabilitation has a significant effect on prospective memory performance in patients with traumatic brain injury. Hence, it can be used as an effective and helpful method to improve memory performance of these patients.