مدل سازي كاهش نابرابري‌هاي آموزشي مناطق 24 گانه آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي

پژوهش حاضر با هدف مدل سازي كاهش نابرابري‌هاي آموزشي مناطق 24 گانه آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي با استفاده از شاخص‌هاي آموزشي انجام گرفته است. در اين تحقيق منظور از برابري? ميزان برخورداري مناطق آموزشي از شاخص‌هاي آموزشي مي‌باشد. نوع تحقيق توصيفي- تحليلي و پيمايشي است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش آموزان مقطع متوسطه مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي مي باشد كه با استفاده از فرمول كوكران و با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي تعداد 815 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. براي جمع آوري داده هاي موردنياز از دو شيوه اسنادي و پيمايشي با بهره گيري از پرسشنامه استفاده شده است كه روايي و پايايي پرسشنامه ها تاييد شده است. در تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل‌هاي تاپسيس، آنتروپي? ضريب پراكندگي? تحليل رگرسيون، تحليل مسير و شبكه‌هاي عصبي استفاده شده است. بررسي رتبه‌بندي مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي نشان مي‌دهد كه منطقه بوكان و منطقه صوماي برادوست به ترتيب با ميزان تاپسيس 0.690 و 0.116 به عنوان برخوردارترين و محروم‌ترين مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي از لحاظ شاخص‌هاي تلفيقي مي‌باشند. استفاده از مدل ضريب پراكندگي براي اندازه گيري نابرابري نيز نشان مي دهد كه در مناطق استان بيشترين ميزان نابرابري با 91/0 در شاخص‌هاي برونداد نهايي و كمترين ميزان نابرابري با 307/0 در شاخص‌هاي پيشرفت تحصيلي بوده است. براساس نتايج تحليل مسير ، شاخص هاي دانش آموزي با ميزان 864/0 داراي بيشترين و متغير شاخص هاي نيروي انساني با ميزان 118/0 داراي كمترين تاثيرات بر برخورداري مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي بوده‌اند. نتايج شبكه عصبي نيز نشان مي‌دهد كه بخش جو مدرسه بيشترين تاثير و بخش امكانات فيزيكي كمترين تاثير را در پيشگويي برخورداري مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي داشته‌اند. متناسب با يافته هاي پژوهش توجه جدي برنامه ريزان و سياستگذاران آموزشي بر متغيرهاي تاثيرگذار لازم و ضروري مي باشد