نقش سايتوكين‌ها در بيماري لوپوس اريتماتوزيس سيستميك: مقاله مروري

The role of cytokines in systemic lupus erythematosis: review article

بيماری لوپوس اريتماتوی سيستميك (SLE) يك بيماری مزمن خود ايمنی است كه با التهاب عروق و بافت‌های همبند خود را نشان می‌دهد و تقريبا تمام بافت‌های مختلف بدن را مانند پوست، قلب، كليه‌ها و سيستم عصبی مركزی را درگير می‌نمايد. به نظر می‌رسد كه نقص اساسی در SLE اختلال عملكرد لنفوسيت T در كنترل لنفوسيت Bباشد كه كه منجر به فعال شدن لنفوسيت‌های B پلی‌كلونال و توليد مقدار زيادی از اتوآنتی‌بادی در برابر اجزای هسته‌ای و سيتوپلاسمی می‌شود. اين اتوآنتی‌بادی می‌تواند بافت‌های مختلف را به‌طور مستقيم يا به‌عنوان يك نتيجه از رسوب كمپلكس ايمنی آسيب رساند. عوامل مختلفی چون عوامل محيطی، اجزای ژنتيكی و اختلالات ايمونولوژيكی در پاتوژنز SLE دخالت دارند. به‌نظر می‌رسد كه عوامل ايمونولوژيكی نقش مهمی در SLE داشته باشند. سايتوكين واسطه پروتيينی است كه نقش مهمی به‌عنوان تنظيم كننده پاسخ ايمنی ذاتی و تطبيقی در برابر عوامل ميكروبی و يا خود آنتی‌ژن‌های بازی می‌كند. اگرچه اثرات دقيق سايتوكين‌ها در بيماری‌های خود ايمنی مانند لوپوس هنوز مشخص نيست، مطالعات انجام شده در هر دو مدل حيوانی لوپوس و بيماران مبتلا به SLE تعدادی از مسيرهای سايتوكين را نشان می‌دهد كه در روند بيماری مهم هستند. از اين ميان به نقش فاكتور فعال‌كننده سلول B (BAFF) و ليگاند القايی تكثير (APRIL)، TNF-α، IFN-α، IFN-γ، اينترلوكين (IL) 23، IL-17، IL-10، IL-6، IL-21، اشاره كرد. در اين مقاله نقش سايتوكين‌ها و ژن‌های كدكننده آنها توضيح داده شده است و كاربردهای درمانی نيز به اختصار بيان شده است.

Systemic lupus erythematosus (SLE) is a chronic autoimmune disease, involves almost all organs such as skin, heart, kidneys and central nervous system. The disease is characterized by vascular and connective tissue inflammation in a recurring pattern of remission and flare. Although the exact pathophysiology of disease has not been fully understood yet, the fundamental defect in SLE is attributed to dysfunction of T lymphocytes in controlling of B-cell that leads to polyclonal activation of B lymphocytes and production a large quantity of autoantibodies against nuclear and cytoplasmic components. These autoantibodies can damage tissues either directly or as a result of immune complex deposits. Several factors are involved in pathogenesis of SLE which can be divided into three major groups, environmental factors, genetic components, and immunological disturbances. They could breakdown body tolerance towards endogenous antigens and cause abnormal immunologic response to the healthy tissue, resulting in tissue damage. SLE occurs more frequently in female than male. It seems that immunological factors have important role in SLE. Inflammation and vascular endothelium irregularities are a number of main pathologies seen in SLE. Cytokines are protein mediators that play an essential role as regulator of innate and adaptive immune response against microbial agents or self-antigens. Influences of cytokines in autoimmune diseases such as SLE are poorly understood. Studies in both experimental animal models of lupus and patients with SLE have revealed a number of cytokine pathways that are important in the disease process. These studies showed that overexpression of inflammatory cytokines increases the proliferation of auto reactive B-cells and results in higher production of autoantibodies. Among them, the role of B-cell activating factor (BAFF), a proliferation-inducing ligand (APRIL), TNF-α, IFN-α, IL-6, IFN-γ, IL-23/IL-17, IL-10, IL-21 are prominent, which is associated with the generation of pathogenic autoantibodies and formation of immune complexes. In this paper, the role of cytokines and their encoding genes are described, while therapeutic applications are also briefly presented.