رديابي ويروس زردي نكروتيك رگبرگ چغندرقند در برخي از علف‎هاي هرز رايج در مزارع چغندرقند استان فارس

Detection of Beet Necrotic Yellow Vein Virus (BNYVV) in some common weeds of sugar beet fields in Fars province

بيماري ريزومانيا (Rhizomania) در حال حاضر يكي از مهم ترين بيماري هاي چغندرقند در دنيا است. در تحقيق حاضر آلودگي تعدادي از علف هاي هرز مهم مزارع چغندرقند در شرايط آلودگي طبيعي به ويروس عامل بيماري (Beet necrotic yellow vein virus, BNYVV) در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان فارس بررسي شد. بدين منظور ريشه علف هاي هرز موجود در مزارع چغندرقند آلوده به بيماري ريزومانيا جمع‎آوري و براي رديابي BNYVV در آنها از آزمون الايزا استفاده شد. نتايج نشان داد در بين علف هاي هرز مورد بررسي، بيشترين آلودگي به ويروس عامل بيماري مربوط به چغندروحشي Beta vulgaris subsp. maritima بود و BNYVV در ساير علف هاي هرز مورد بررسي شامل تاج‎خروس (Amaranthus retroflexus)، خرفه (Portulaca oleracea)، سلمك (Chenopodium album)، تاجريزي(Solanum nigrum)، پيچك صحرايي (Convolvulus arvensis)، كنف‎وحشي (Hibiscus trionum) و آفتاب‎پرست (Heliotropium europaeum) رديابي نشد. گياهچه هاي B.maritima در خاك آلوده به ريزومانيا در گلخانه كشت شدند و حدود دو ماه پس از كاشت، علايم برگي بيماري شامل موزاييك سيستميك، زردي رگبرگ، تشكيل برگ هاي كوچك و ريز به صورت مجتمع (رزت) و توقف رشد شديد را نشان دادنـد. انتقـال مكانيكي BNYVV در شرايـط گلخـانه نيز علايم برگي بيماري در گياهچه هاي B. maritima را نشان داد. در انتقال مكانيكي BNYVV از عصاره برگ آلوده B. maritima به گياهچه هاي سه رقم چغندرقند حساس به بيماري ريزومانيا (IC، PP8و7233)، علايم لكه هاي موضعي زرد رنگ و سپس نكروز تشكيل گرديد. در اندازه‎گيري مقدار ويروس در ريشه B. maritima در مقايسه با ريشه سه رقم چغندرقند ياد شده، مشخص شد غلظت ويروس در ريشه چغندر وحشي به‎طور معني دار (در سطح احتمال 05/0) بيشتر از ساير ارقام است. نتيجه اين بررسي اولين گزارش معرفي B. maritima به‎عنوان ميزبان سيستميك و آزمايشي براي رديابي BNYVV در ايران است. اين جمعيت (B.maritima accession number 8901) بر خلاف ساير علف هاي هرز در مناطق آلوده به ريزومانيا داراي توان افزايش زادمايه بيماري در خاك مي‎باشد.

Rhizomania is one of the most important sugar beet diseases in Iran and some other parts of the world. In this study, the infection rate of the most important weeds of sugar beet fields under natural condition to the causal agent of the BNYVV (Beet necrotic yellow vein virus) disease was investigated at Fars Agricultural Research Center , Iran. Roots were collected from the infected weeds and BNYVV detection was carried out using ELISA test. Among the studied weeds, the highest rate of infection was detected in wild beet, Beta vulgaris subsp. maritima and for the rest of weeds including Amaranthus retroflexus, Portulaca oleracea, Chenopodium album, Solanum nigrum, Convolvulus arvensis, Hibiscus trionum, and Heliotropium europaeum no infection was detected. B. maritima seedlings were planted in infected soil in the greenhouse, and after two months, systemic leaf symptoms including mosaic, vein yellowing, short bunchy habit of growth (Rosette), and severe stunting were observed. Mechanical inoculation of BNYVV to B. maritima plants resulted in the emergence of disease symptoms. Upon the inoculation of infected B. maritima leaves on the three susceptible sugar beet cultivars (IC, PP8, and 7233 cultivars), yellow local and necrotic lesions were observed. The virus concentration in B. maritima was higher than the three aforementioned cultivars. This is for the first time to detect BNYVV in B. maritima and report it as a systemic host for BNYVV in Iran. Compared with other weeds grown in areas infected to rhizomania, this population of B. maritima (accession number 8901) had higher inoculums increment ability in the soil.