سازوكار جايگيري توده گرانيتوييدي چالو با استفاده از روش فابريك مغناطيسي

Emplacement Mechanism of the Challu Granitoidic Pluton Using Magnetic Fabric Method, Southern Damghan

توده گرانيتوييدي چالو در جنوب دامغان از دو واحد مونزوديوريت و كوارتزديوريت تشكيل شده و به درون سنگ‌هاي آتشفشاني ايوسن تزريق شده است. سازوكار جايگيري اين توده با استفاده از روش ناهمگني قابليت پذيرفتاري مغناطيسي (AMS) مورد مطالعه قرار گرفته است. ميانگين پذيرفتاري مغناطيسي اندازه گيري شده (Km، برحسب µSI) در كوارتزديوريت‌ها و مونزوديوريت‌ هاي سالم، به ترتيب 31608 و 33726 است و بنابراين جزو گرانيتوييدهاي فرومغناطيس به شمار مي‌روند. در اين توده گرانيتوييدي، مگنتيت عامل اصلي پذيرفتاري مغناطيسي و بيوتيت و پيروكسن از ديگر حامل‌هاي فرعي رفتار مغناطيسي هستند. بررسي‌هاي صحرايي، سنگ‌نگاري و فابريك‌هاي مغناطيسي نشان مي‌دهد كه توده نفوذي يادشده در دو مرحله و با دو سازوكار متفاوت جايگيري كرده است. واحد مونزوديوريتي با بافت چيره پورفيروييدي و الگوهاي خطوارگي و برگوارگي شمالي- جنوبي موازي با حاشيه توده در امتداد بازشدگي هاي كششي يك پهنه برشي راستالغز جايگيري و واحد كوارتزديوريتي همزمان يا كمي پس از واحد مونزوديوريتي به‌صورت دايك جايگيري كرده است. الگوي فابريك مغناطيسي و همچنين كلوچه‌اي بودن شكل بيضوي مغناطيسي همراه با بافت چيره تراكيتوييدي در اين واحد با الگوي فابريك غير عادي در دايك‌ها همخواني دارد و جهت گيري كاني پلاژيوكلاز جهت جريان ماگما را نشان مي‌دهد. در برخي از ايستگاه‌ها به دليل فرايند دگرساني گرمابي كاني مگنتيت از ديد اندازه بلوري كوچك و يا به هماتيت دگرسان شده و هر دو عامل سبب كاهش در مقدار پذيرفتاري مغناطيسي شده است. ريزساخت‌هاي موجود در اين توده بيشتر ماگمايي و نشان‌دهنده بالا بودن درصد مذاب به بلور در هنگام جايگيري توده و يا نبود تنش هاي زمين‌ساختي پس از تبلور كامل ماگماست.

The Challu granitoidic pluton composes of two monzodiorite and quart diorite units, injected into the Eocene volcanic rocks in south of Damghan. Emplacement mechanism of this pluton has been investigated by the anisotropy of magnetite susceptibility method. The measured mean value of bulk susceptibility (Km in µSI) in fresh quart zdiorites and monzonites are 31608 and 33726, respectively and then the pluton belongs to the ferromagnetite granites. In this granitoidic body, magnetite is the main carrier of magnetic susceptibility and biotite and pyroxene are the other accessory factors of magnetite nature. The field observation along with petrographical and magnetic fabric investigations reveal that the mentioned pluton emplaced at two stages with two different mechanisms. Monzodioritic unit with dominant porphyroidic texture and NS lineation trend and foliation strike parallel to the margin of the pluton emplaced along tensional gash of one dextral shear zone. Quartz dioritic unit at the same time or a time after monzodiorite emplaced as dyke. The magnetic fabric pattern, oblate ellipsoid shape as well as predominance of trachytoidic texture in this unit correspond with the inverse fabric dyking pattern and the orientation of plagioclase show magma flow. The magnetic susceptibility has been decreased in the stations that subjected to the hydrothermal alteration either by reduction of size of magnetite crystals or conversion of magnetite to hematite. The microstructures in the pluton are mainly magmatic and show high melt fraction to crystal during the emplacement or absence of tectonic stress after full crystallization.