افول متافيزيك روح و برآمدن هستي شناسي بدن؛ بنيادهاي فلسفي عطف به بدن نزد مرلوپونتي

Decline of Metaphysic of Soul and Rise of the Ontology of Body; Philosophical Foundations Adverted to the Body for Merleau-Ponty

دوگانه‌انگاري و انفكاك ميان «بدن» و «روح» سنتي عظيم بود كه با افلاطون آغاز شد، در مسيحيت بسط يافت و با دكارت به اصالت فلسفه‌ي جامع و مطلقي به اوج رسيد، با كانت به صورت باروي منطقي دقيق مستحكم و در هگل متافيزيكي بر فراز جهان و تاريخ جهان گشت. جرياني كه در سرتاسر آن انسان به مثابه‌ي غايتي روحاني محسوب شد. در دوران مدرن اما اندك اندك گرايشي پديد آمد كه به بدن بيشتر از روح ارزش مي‌داد. توجه به تام ِبدن در دستگاه فلسفي پديده‌شناسي ادراك موريس مرلوپونتي بود كه به صورت خارق‌عادت و نبوغ‌آسا بيان و تناورده شد.آنچه مرلوپونتي در پي آن است اينهماني بدن و ذهن و بدن و ادراك است. ذهن، مجرد از بدن به فهم نمي‌آيد. نزد وي ما مدركاني بدنمند هستيم. بدن براي وي، جاي گرفتن انسان در جهان و نظرگاه انسان به سوي جهان، لنگرگاه ما در جهان» و طريقِ عامِ جهان داشتنِ ماست و در اين ميان اين جهان نيست كه مبدا قرار مي‌گيرد. به زعم وي ما هرگز نمي‌توانيم تصوري از خود فارق از بدنمندي و ادراكاتمان داشته باشيم. ما همان جهت‌گيري ادراكي- جسماني مان در جهان هستيم و ذهن يا آگاهي منبعث از همين جهت‌گيري ادراكي- جسمانيِ ما در جهان است. اينگونه مرلوپونتي بر مبناي عطف به زندگي و تجربه‌ي زيسته و بر بنياد توجه به امر خُرد، امرمشخص و امر خرد و مشخص در يك جامعيّت و كليت، در گذاري از پديده‌شناسي به انسان‌شناسي، بنيادهاي فلسفي- منطقي و تيوريك براي عطف به بدن انساني و بدن به مثابه‌ي وجه لازم برجاهستيِ انسان فراهم مي‌آورد و از اين دريچه پايه‌هاي مبرهن و اصول منطقي، براي پژوهش‌ها و آرا، در دانش انسان‌شناسي انتقادي جديد و انسان‌شناسي بدن، جامعه‌شناسي پزشكي، تاريخ پزشكي، فلسفه‌ي پزشكي و هر خردشاخه‌ي مطالعاتي مربوط به بدن انساني را بنيان مي‌گذارد.

Dualism and segregation of body and soul was an important convention set forth for the first time by Plato, developed by Christianity, soared with a comprehensive and absolute philosophical originality by Descartes, changed into a precise and logical strong rampart by Kant, and became a metaphysic phenomenon above the world and the history of the world with Hegel. Throughout this process, human was considered as a spiritual teleos. In modern days, a tendency to value body more than soul has appeared. Attention to the totality of the body was a concept in the phenomenological philosophical system of the conception introduced by Maurice Merleau-Ponty and was explained fantastically. Merleau-Ponty aims to study the identity of body and mind, and of body and perception. Mind may not be laid in a milieu of understanding once independent from body. For him, we are body-based documentations and body is the existence of human in the world and human approach to the world is our anchorage in the world and our medium for having a world, and this is not the world itself that should be considered as the origin. In his opinion, we can never imagine ourselves without any body and perception. We are our perceptive-bodily orientation I the world, and mind or consciousness is emitted from this perceptive-bodily orientation. This way, Merleau-Ponty, based on the relation to life and lived experience and building on the foundation of attention to minor affairs, in a transition from phenomenology to anthropology, has provided some theoretical and philosophical-logical foundations for the advert to the human body as an essential aspect of Being-In-The-World. Through such a concept, he has founded obvious grounds and logical principals for the studies and arguments in the new critical anthropological knowledge and the anthropology of body, medical sociology, medical history, medical philosophy, and every field of study related to human body.