تاثير درمان ديدگاه زمان بر شدت علائم وسواس و اجبار

مقدمه: با توجه به محدويت هاي درمان هاي مواجهه اي در كاهش شدت علائم وسواس-اجبار، بررسي در مورد كاربندي روش هاي درماني غير مواجهه اي جديد ضروري به نظر مي رسد. بر همين اساس هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان ديدگاه زمان، بر شدت علائم وسواس و علائم اجبار بيماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار بود. روش: طرح پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و پيگيري است. تعداد 30 بيمار كه بر اساس ملاك هاي راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني تشخيص اختلال وسواس- اجبار دريافت مي كردند، با استفاده از روش نمونه گيري سهل الوصول از بين سه مركز خدمات روانشناختي و روانپزشكي شهر اصفهان در نيمه دوم سال 1392 انتخاب گرديد. آزمودني ها به صورت تصادفي در 2 گروه قرار گرفتند. اين طرح شامل يك متغير مستقل كاربندي درمان، در سطح 1-درمان ديدگاه زمان و 2-ليست انتظار بود. ابزار جمع آوري داده ها مقياس وسواس-اجبار ييل براون(Y-BOCS)جهت اندازه گيري شدت علائم وسواس و اجبار بود. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد درمان ديدگاه زمان باعث كاهش شدت علائم وسواس در مرحله پس آزمون مي شود(05/0>P) ولي اين اثر پايدار نيست. همچنين، درمان ديدگاه زمان بر شدت علائم اجبار اثربخش نبود (05/0P>). نتيجه گيري: بر اساس يافته ها درمان ديدگاه زمان مي تواند براي درمان علائم وسواس بكار برده شود. ولي با توجه به عدم تاثير اين شيوه بر كاهش علائم اجبار مي توان اينگونه بيان كرد كه با رفع محدوديت هاي پژوهش حاضر و انجام تغييرات لازم، از درمان ديدگاه زمان مي توان به عنوان يك روش درماني جديد و غير مواجهه اي در زمينه كاهش شدت علائم وسواس و اجبار استفاده كرد.