بررسي ميزان رشد، شاخص هاي تغذيه اي و پاسخ به استرس در ماهي پيرانا (Piaractus brachypomus) با هدف توليد ماهيان خوراكي

سالانه ميليون ها قطعه ماهي پيرانا (Piaractus brachypomus) در حكم ماهي زينتي و آكواريومي به كشور وارد مي شود. در كشورهاي امريكاي جنوبي گونه هايي از جنس Piaractus از جمله گونه مورد مطالعه را با هدف پرورش گوشتي نگهداري مي كنند. هدف از اين تحقيق بررسي رشد، بقا و پاسخ به استرس در تراكم هاي مختلف اين ماهي با هدف توليد ماهي خوراكي در سيستم مداربسته است. براي اين منظور سه سيستم مداربسته طراحي شد كه هر كدام شامل سه مخزن 250 ليتري بود كه 200 ليتر از حجم آن ها از آب پر شده بود. همچنين، يك مخزن 100 ليتري به منزله فيلتر بيولوژيكي تهيه شد. تيمارها با تراكم 50، 75 و 100 قطعه بچه ماهي در هر متر مكعب با ميانگين وزن 11/0±52/3 گرم ذخيره سازي شدند و بچه ماهيان سه ماه پرورش يافتند. طي مدت آزمايش روزانه 10 درصد از آب مخازن پرورش تعويض شد. در اين مدت ماهيان هر ماه براي بررسي تغييرات شاخص هاي رشد در تيمارهاي مختلف بيومتري شدند. به منظور بررسي شاخص هاي استرسي همزمان با انجام عمليات بيومتري از ماهيان خونگيري شد تا پاسخ هاي كورتيزول و گلوكز تعيين شوند. نتايج نشان داد كه در چنين شرايطي تراكم 100 قطعه ماهي در متر مكعب در برخي فاكتورهاي رشد شامل ميانگين وزن بدن، نرخ رشد مطلق و وزن كسب شده روزانه تاثير منفي دارد (05/0>P)، اما فاكتورهاي نرخ رشد ويژه، نرخ رشد نسبي و شاخص وضعيت تحت تاثير تراكم نيستند(05/0P).تراكم 100 قطعه ماهي در متر مكعب در پايان سومين ماه آزمايش سبب افزايش فاكتورهاي استرسي ماهيان شامل كورتيزول و گلوكز شد (05/0>P). در مجموع با توجه به كاهش ميانگين وزن ماهيان و افزايش فاكتورهاي استرسي در تيمار 100 قطعه ماهي در متر مكعب نسبت به تيمارهاي با تراكم كمتر، در اين آزمايش بهترين ميزان تراكم براي پرورش ماهي پيرانا (P.brachypomus) 75 قطعه ماهي در متر مكعب تعيين شد.