تاثير چراي بلندمدت گاو در خصوصيات مورفولوژيك ريشه گونه Brachiaria decumbens و چگونگي توزيع آن در خاك (مطالعه موردي: چراگاه استوايي در كشور مالزي)

هدف اين مطالعه كمي سازي واكنش ريشه گونه Brachiaria decumbens به چراي گاو در چراگاه استوايي در كشور مالزي بود. تيمارها عبارت بود از: چراي تناوبي با شدت متوسط (7/2 واحد دامي در هكتار) در بلندمدت (33 سال) و عدم چرا. نمونه هاي ريشه همراه با خاك تا عمق 30 سانتي متر برداشت شد. خصوصيات مورفولوژيك ريشه ـ يعني طول، قطر، سطح، و حجم آن ـ با استفاده از دستگاه WinRhizo Root Scanner اندازه گيري شد. چگونگي توزيع ريشه در واحد حجم خاك با استفاده از روابط مربوطه محاسبه شد. داده ها با روش تجزيه واريانس، اندازه گيري هاي مكرر، و آزمون t تجزيه و تحليل شد. اثر چرا در طول ريشه و توزيع آن در خاك و متوسط قطر ريشه معني دار نبود) 05/0(P >. قطر ريشه در عمق مياني (10-20) و زيرين (20-30 سانتي متر) خاك در منطقه چراشده به ترتيب 50 درصد و 72 درصد بيش از مقادير آن در سايت چرانشده بود )05/0(P <. حجم و مساحت سطح ريشه و چگونگي توزيع آن ها در واحد حجم خاك در هر دو منطقه چرا و عدم چرا يكسان بود) 05/0(P >. چرا، عمق خاك، و اثر متقابل آن ها تاثير معني داري در وزن ريشه و تراكم وزن ريشه در واحد حجم خاك داشت )05/0(P <. در هر سه عمق خاك، وزن ريشه در سايت چراشده بيش از مقدار آن در سايت چرانشده بود )05/0(P <. چراي تناوبي با شدت متوسط در بلندمدت تاثير منفي در خصوصيات مورفولوژيك ريشه Brachiaria decumbens و نحوه توزيع آن ها در واحد حجم خاك نداشته است.