ارزيابي شدت بيابان زايي حوزه آبخيز درخت سنجد با استفاده از مدل IMDPA

در اين تحقيق از روش ايراني ارزيابي پتانسيل بياباني زايي اراضي(IMDPA) براي ارزيابي پتانسيل بيابان زايي منطقه درخت سنجد استفاده شد. پس از بررسي ها و ارزيابي هاي اوليه، چهار معيار اقليم، پوشش گياهي، خاك، زمين شناسي و ژئومورفولوژي مهم ترين معيارهاي موثر در بيابان زايي اين منطقه انتخاب شدند. با استفاده از روش فوق، امتيازات شاخص هاي هر معيار تعيين شد و ارزش آن معيار با محاسبه ميانگين هندسي امتياز شاخص هاي آن محاسبه گرديد. سپس، با استفاده از GIS، نقشه شدت بيابان زايي منطقه تهيه شد. براي اين منظور، لايه هاي رستري معيارهاي مذكور روي هم گذاري و تلفيق شد و ميانگين هندسي معيارها محاسبه گرديد. در نهايت، با تجزيه و تحليل نتايج به دست آمده، به كمك مدل IMDPA نقشه شدت بيابان زايي منطقه به دست آمد. نتايج حاصل از اين ارزيابي نشان مي دهد كه كلاس شدت بيابان زايي در 37/0 درصد از منطقه كم، در 80 درصد از منطقه متوسط، و در 63/19 درصد از منطقه شديد است. معيار پوشش گياهي، با ارزش عددي 05/3، بيشترين تاثير و معيار زمين شناسي، با ارزش عددي 8/1، كمترين تاثير را در بيابان زايي منطقه دارند. همچنين، معيارهاي اقليم و خاك به ترتيب، با ارزش عددي 04/2 و 21/2، شدت بيابان زايي متوسط را نشان مي دهند.