مقايسه مدل هاي مختلف براي پهنه بندي خطر زمين لغزش در حوزه آبخيز زنگوان ايلام

شناسايي مناطق مستعد زمين لغزش از طريق پهنه بندي خطر با مدل هاي مختلف يكي از اقدامات اساسي در جهت كاهش خسارت احتمالي و مديريت خطر است. هدف اصلي از اين تحقيق مقايسه و ارزيابي چهار روش ـ ارزش اطلاعاتي، تراكم سطح، تحليل سلسله مراتبي سيستم ها، و روش پيشنهادي گوپتا و جوشي ـ براي پهنه بندي خطر زمين لغزش در حوزه آبخيز زنگوان در استان ايلام است. نخست كليه عوامل موثر در وقوع زمين لغزش استخراج گرديد. سپس، با كنترل اين عوامل در منطقه، عوامل نُه گانه شيب، جهت، ارتفاع از سطح دريا، بارندگي، فاصله از جاده، فاصله از گسل، فاصله از شبكه آبراهه، كاربري اراضي، و سنگ شناسي عوامل موثر در وقوع زمين لغزش هاي منطقه شناخته شدند. پس از تهيه اين عوامل در محيط GIS، با استفاده از تفسير عكس هاي هوايي و تصاوير ماهواره اي، موقعيت دقيق زمين لغزش ها تعيين شد. سپس، پهنه بندي با چهار روش مذكور انجام گرفت. نهايتاً، به منظور بررسي و انتخاب مناسب ترين مدل براي پهنه بندي خطر زمين لغزش از شاخص زمين لغزش استفاده شد. بر اساس اين شاخص، در روش ارزش اطلاعاتي بيش از 52 درصد زمين لغزش ها در طبقه با خطر خيلي بالا اتفاق افتاده است. بنابراين، اين روش، به لحاظ داشتن انطباق بيشتر زمين لغزش ها با پهنه خطر بالا و همچنين توانايي در تفكيك طبقه هاي خطر، كارايي بهتري نسبت به ساير روش ها دارد و مناسب ترين مدل براي پهنه بندي خطر زمين لغزش در حوزه زنگوان معرفي مي شود.