برآورد و سطح بندي توسعه محله اي با تاكيد بر مولفه هاي سرمايه اجتماعي (مطالعه موردي: محلات شهر ابركوه)

در كشورهاي جهان سوم وجود انواع دوگانگي هاي نامطلوب نظير؛ دوگانگي منطقه اي به دلايل متعددي همچون كم و كيف ميزان سرمايه اجتماعي در مسير توسعه يافتگي آن ها مشكلاتي ايجاد مي كند. به همين خاطر نخستين قدم در برنامه ريزي، خصوصاً در برنامه ريزي توسعه شهري شناخت صحيح از وضعيت فعلي مناطق شهري است. لذا با توجه به اهميت اين موضوع، پژوهش حاضر سعي بر آن دارد تا محله هاي شهري ابركوه را با تاكيد بر شاخص هاي سرمايه اجتماعي سطح بندي نمايد. روش تحقيق در اين بررسي از نوع توصيفي- تحليلي بوده كه آمار و اطلاعات آن از طريق روش هاي ميداني به دست آمده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل خانوارهاي ساكن در محله هاي 9 گانه شهري ابركوه است كه با استفاده از فرمول كوكران 263 نمونه به منظور جمع آوري داده هاي مورد نياز انتخاب گرديد. همچنين آزمون پيش آهنگي براي بدست آوردن ضريب اعتبار پرسشنامه انجام گرفت كه ضريب اطمينان آلفاي كرونباخ 0.78، حاكي از مناسب بودن ابزار پژوهش بوده است. در اين پژوهش به منظور وزن دهي شاخص ها از تكنيك دلفي و به منظور تحليل داده ها در راستاي سطح بندي محله هاي شهري از تكنيك ELECTRE استفاده گرديده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه محلات نظاميه، طاووس و دروازه ميدان با توجه به مولفه هاي سرمايه اجتماعي به ترتيب در رتبه هاي يك تا سه و محلات جهانستان، نبادان و گلكاران به ترتيب در رتبه هاي هفت تا نه از سطح بندي توسعه محله اي قرار گرفته اند.