شناسايي و اولويت‌بندي مولفه‌هاي برنامه‌ريزي راهبردي در آموزش مجازي (يك مطالعه كيفي در دانشكده مجازي دانشگاه اصفهان)

Identification and Prioritization of the Strategic Planning Components in Virtual Learning (A Qualitative Study in the Virtual Faculty of Isfahan University)

مقدمه: از آنجايي كه برنامه ريزي راهبردي، لازمه ماندگاري در دنياي رقابت، همسويي با شرايط عصر جديد، جهاني فكر كردن، جهاني عمل كردن و يافتن فرصت هاي بهتر مي باشد، پژوهش حاضر به شناسايي و اولويت‌بندي مولفه هاي برنامه ريزي راهبردي در دانشكده مجازي دانشگاه اصفهان مي‌پردازد. مواد و روش‌ها: روش تحقيق حاضر، كيفي- موردپژوهي و جامعه آماري، كليه مديران، معاونين و كارشناسان ستادي دانشكده مجازي دانشگاه اصفهان بود كه براي نمونه تعداد 22 نفر از آنها بر اساس شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. گردآوري داده ها با مصاحبه نيمه‌سازمان يافته انجام شد كه روايي آن از طريق نظرات متخصصان و پايايي آن بر اساس توافق ارزشيابان تاييد شد. تجزيه و تحليل داده ها از روش مقوله بندي با استفاده از نرم‌افزار NVIVO نسخه 7، صورت گرفت. نتايج: نتايج نشان داد در هريك از مولفه‌هاي برنامه‌ريزي راهبردي شامل تفكر راهبردي (مقوله توجه به سند آمايش با 91%)، نظام اطلاعات آموزشي (مقوله صرفه‌جويي در زمان با 9/90%)، بازانديشي (مقوله باورها و ارزش‌هاي افراد با 82%)، بازسازي ساختارها (مقوله توجه به هماهنگي‌ برنامه‌هاي تدوين شده با 89%) و بازآفريني (مقوله نگاه جامع به ارزيابي با 45/95%) داراي بيشترين نقش و اهميت بودند. همچنين در زمينه تحليل SWOT، شناسايي قوت‌هاي سازمان با 36/86%، مهم‌ترين عامل در توسعه آموزش مجازي شناخته شد. نتيجه‌گيري: با توجه به ضرورت تحول در برنامه‌ريزي‌هاي آموزش مجازي، آگاهي و آشنايي هر چه بيشتر برنامه ريزان و مديران آموزش‌هاي مجازي با مفاهيم اساسي، نگرش‌ها و رويكردهاي جديد حوزه برنامه‌ريزي راهبردي براي دستيابي به اهداف مورد نظر، پاسخ‌گويي به مشكلات موجود و استقرار يك نظام آموزشي كارآمد ضروري به نظر مي‌رسد.

Introduction: The strategic planning is the key to survive in the competitive world, to adapt to the new era, to think and operate globally, and to find better opportunities. The aim of the present study was to Identify and prioritize strategic planning components in the Virtual Faculty of Isfahan University. Materials and Methods: The research was a qualitative, case study. The statistical population consisted of all managers, assistants and experts at the Virtual School of Isfahan University, among whom 22 were selected, using purposive sampling method. Semi-structured interviews whose validity and reliability were verified by professionals of the field were used to collect the required data. The data were analyzed, using categorization method through the NVIVO software version 7. Results: The results showed that the following elements, strategic thinking (category of logistics documents) with 91 percent, educational information system (category of saving time) with 90.9 percent, rethinking (category of beliefs and values)with 82 percent, restructuring (category of coordination of compiled programs) with 89 percent, and recreation (category of comprehensive assessment) with 95.45 percent were significantly important in strategic planning. Furthermore, the field analysis (SWOT) showed that the identification of organizational strengths with 86.36 percent were the most important factor in the development of virtual education. Conclusion: Considering the need for change in virtual learning programs, the virtual education planners and managers’ knowledge of and familiarity with the basic concepts, attitude and new approaches of strategic planning is essential for the achievement of the expected goals, accountability to the existing problems and the establishment of an efficient educational system.