زمينه هاي تصويب قانون مبارزه با قاچاق انسان و سياست كيفري ايران در قبال ابن جرم

Backgrounds to Sanction of the Law against Human Trafficking (2004) and Iranʹʹs Penal Policy on This Crime

زمينه و هدف: قاچاق انسان به‌عنوان جرمي كه ارتكاب آن با نقض حقوق بنيادين بزه ديده، شان و حيثيت انسان ناديده گرفته مي شود امروزه روند رو‌به‌رشدي دارد و هيچ كشوري از اين معضل، مصون نيست. منافع سرشار حاصل از اين فعاليت مجرمانه، موجب ورود باندهاي مجرمانه فراملي به اين عرصه شده است. هدف مقاله حاضر، بررسي و تبيين زمينه‎هاي قانون مبارزه با قاچاق انسان سال 1383 و تشريح سياست كيفري قانونگذار ايراني در رابطه با اين قانون است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي محسوب مي‌شود. مطالب آن به روش كتابخانه‎اي با استفاده از منابع تاليفي به زبان اصلي (انگليسي)، كتاب‎ها و مقالات تاليفي و ترجمه‎اي، سياست‌هاي اينترنتي، قوانين مدون داخلي و خارجي و اسناد بين‌المللي نگاشته شده است. يافته‎ها: سياست تقنيني ايران براي مقابله با اين جرم در دوران قبل از انقلاب اسلامي محدود به پذيرش و امضا برخي معاهدات بين‌المللي و تدوين قوانيني پراكنده بوده است. بعد از انقلاب اسلامي مهم‌ترين تحول، تصويب قانون مبارزه با قاچاق انسان در سال 1383 است كه عمدتاً نشات گرفته از مصوبات بين‌المللي و فشار رسانه ها و افكار عمومي داخلي است. قاچاق انسان محل تلاقي حقوق بشر، حقوق كيفري، حقوق مهاجرت و حقوق كار است و اين وجوه چندگانه، تنظيم سياست جنايي و كيفري سنجيده و جامع را در مورد آن مشكل مي كند. نتيجه‎گيري: اين جرم تهديدي جدي نسبت به نظم عمومي و امنيت ملي كشور، و كرامت ذاتي انسان مي‌باشد. مجازات‎هاي تعيين شده در قانون مبارزه با قاچاق سال 1383 از تناسب چنداني با جرم برخوردار نيستند. از سويي تدابير مكفي براي حمايت چند منظور از بزه‎ديدگان اين جرم نيز در حال حاضر اتخاذ نشده است. واژگان كليدي: قاچاق ، قاچاق انسان ، بردگي ، سياست كيفري ، بزه ديده .

Backgrounds to Sanction of the Law against Human Trafficking (2004) and Iranʹs Penal Policy on This Crime Abdoreza Javan Jafari Sadeq Safari Masoud Javadi Hedayat Abad Abstract Context and objective: Human trafficking, a crime which undermines the human rights and dignity, is growing rapidly and no country is safe in the path of this juggernaut. Abundant proceeds of this crime has been tantalizing for transnational criminal groups to enter this field. This paper is seeking to study the backgrounds to sanction of this law, and Iranʹs penal policy towards human trafficking. Methodology: The objective of this paper is practical. The literature review has been piled up by library-based methods from original text-books, domestic papers, internet websites, and internal and international laws. Findings: Before the Islamic Revolution, Iranʹs penal policy on this crime was bounded only to approbation of some international conventions and sanctions of a few laws. While after the revolution, there were many developments in this field; the most important of which has been the endorsement of the new law against human trafficking in 2004, which is originated from international acts, media and public pressures. Human trafficking is where human rights, penal laws, migration laws, and work-force laws become interconnected; and this makes it difficult to thoroughly study this crime and put policies to tackle them. Results: Human trafficking is a great threat to human rights and dignity. The punishments which have been defined in the law approved in 2004 are not compatible with crimes. And not enough supports have been included in the law for the victims. Keywords: Trafficking, Human Trafficking, Slavery, Penal Policy, Victims.