نگرشي نهادي بر ساختارسازي قدرت در عرصه ي داخلي براي نيل به اقتصاد مقاومتي

An Institutional Approach to the Structuralization of Power in the Domestic Arena to Achieve Resistive Economy

اقتصاد مقاومتي به مفهوم توانايي جوامع در انطباق پذيري در مواجهه با شو كها طبق ادبيات نهادي «كارايي تطبيقي » تلقي مي شود كه ميزان اين كارايي به انعطا فپذيري ماتريس نهادي جامعه بستگي دارد. از آنجاكه يكي از فاكتورهاي مهم در ساختار نهادي جوامع ساختار قدرت است، بنابراين قسمت مهمي از جذب تنش ها در ساختار قدرت ريشه دارد. از اين رو اين نوشتار درصدد پاسخ به اين پرسش است كه براي دستيابي به الگوي اقتصاد مقاومتي و پيشبرد ابعاد آن نيازمند ترسيم چه ساختاري از قدرت هستيم؟ بنابراين پژوهشگر در تحليلي مقايسه اي بين نگرش نيوكلاسيك و نهادي با پيش كشاندن مباني فكري دو نگرش در حوزه قدرت، آشكار مي سازد در نگرش نيوكلاسيك مفهوم قدرت طبق «تيوري مشاركت صفرِ » مشتق شده از بن انگاره ي محوري فردگرايي و نگرش يكسويه ي فرد به ساختار، تنها در يك قدرت مركزي محض با روابط علّي بالا به پايين متبلور مي شود. در حالي كه از رهگذر بازسنجي مباني فكري فوق در پرتو نگرش نهادي با طرح نگرش تعاملي فرد ساختار، آشكار مي شود با توجه به «تيوري نظام هاي چندمركزي » مورد نظر الينور اُسترم، تعبيه و به كار بستن نهادها و كنش هاي جمعي با روابط علّي پايين به بالا مي تواند ابعاد مهمي از سياس تهاي كلي اقتصاد مقاومتي را تامين كند.

Resistive economy as the ability of societies in adaptability and versatility in the face of shocks is viewed based on the institutional literature as an “Adaptive Efficiency”- that the amount of the effectiveness depends on the flexibility of the institutional matrix of the society. The power structure is one of the most important factors in the institutional structure of societies, and its role in absorbing tensions and organizing interactions is of great importance. Accordingly, the present paper aims to answer the question “What structure of power is needed to be designed to achieve resistive economy pattern and to promote its dimensions?” Hence, the researcher, in a comparative analysis between neoclassical and institutional approaches considering the intellectual foundations of these two approaches in the field of power, reveals that in the neoclassical approach, the concept of power, according to the theory of “zero participation” derived from the central postulate of individualism and one-sided view of the individual to structure, is featured only in a central authority with top-down causal relationships. Whereas through surveying the above intellectual foundations in light of the institutional approach and by proposing the individual-structure interactive attitude, it is revealed that according to the Elinor Ostrom’s theory of multi-center systems, embedding and applying institutions and collective actions with bottomup causal relationships can provide important aspects of overall policies of resistive economy (such as maximizing the common participation in economic activities by facilitating and encouraging collective cooperation, to make savings in public expenditure of the country, making the economy healthy and preventing corrupt activities).