بررسي فقهي حقوقي ماهيت و اوصاف قراردادهاي تهاتري

Lawful-Judicial Survey of the Nature and Descriptions of Barter Contract

قرارداد تهاتري عبارت است از روش مشروط واردات كالا يا خدمات به صدور كالا يا خدمات ديگر به كشور فروشنده و مبادله آنها بجاي فروش در مقابل پرداخت ارز خارجي است. در خصوص قراردادهاي نوين تجارت بين المللي از جمله قراردادهاي تهاتري در فقه بحثي به ميان نيامده است ليكن در مورد ماهيت و اوصاف اين مبادلات در فقه و حقوق داخلي نهادهاي مشابهي وجود دارد. اين مقاله با بررسي نهادهاي حقوقي مشابه و نيز با مراجعه ي به فقه به توجيه و تبيين اين مساله مي پردازد و به اين نتيجه مي رسد كه قراردادهاي تهاتري با توجه به دامنه گسترده اصل حاكميت اراده و آزادي قراردادها در حقوق و نيز با توجه به پذيرش اين اصل در فقه، يكي از انواع قراردادهاي پذيرفته شده در ماده 10 قانون مدني مي باشد و تراضي طرفين براي لزوم و صحت اين قراردادها كافي است و تحت عموم آيه «اوفوا بالعقود» قرار مي گيرد. از طرفي ديگر، با توجه به ماهيت قراردادهاي تهاتري مي توان اوصافي از قبيل هدف مشترك، عقد مركب، لزوم، منجزبودن و معوض بودن را از اوصاف مشترك بين قراردادهاي تهاتري عنوان نمود.

Barter contract is the method of conditional import of goods or services for exporting them and their exchange instead payment of foreign exchange. Based on new international trade agreements, barter agreements are not included in the jurisprudence discussion; however, there is the same legal entity for the nature and description of barter trade in jurisprudence and domestic law. This article, with study in same legal entity, also refers to the jurisprudence which justifies this problem and concludes that one of the contracts listed in article 10 of the civil code is sufficient for necessary and validity of the contracts. On the other hand, with regard to the nature of barter contracts, it can be referred that descriptions such as common purpose, a composite contract, necessity, unconditional and valuable consideration as the same descriptions in barter contracts.