مقايسه ميزان رضايتمندي و نوع عكس‌العمل دانشجويان پرستاري در دو روش ارايه بازخورد شفاهي و كتبي در آموزش باليني

Nursing studentsʹʹ satisfaction and reactions to oral versus written feedback during clinical education

سابقه و اهداف: آموزش باليني، قلب آموزش علوم پزشكي و بازخورد عملكرد، هسته مركزي مسيوليت مربيان باليني مي باشد. پژوهش حاضر به مقايسه ميزان رضايتمندي و عكس‌العمل دانشجويان نسبت به دو روش بازخورد شفاهي و كتبي مي-پردازد. روش بررسي: اين پژوهش يك كارآزمايي كنترل شده تصادفي دو گروهه و يكسوكور است. نمونه ها از ميان دانشجويان ترم آخر پرستاري به صورت مبتني بر هدف انتخاب شدند (44 نفر) و بطور تصادفي به همراه مربيان خود (سه نفر) در يكي از گروه هاي بازخورد كتبي يا شفاهي قرار گرفتند. هر مربي در هر دو نوع بازخورد حضور داشت. در ابتدا مربيان در مورد ساختار جلسات بازخورد، آموزش هايي را طبق اصول ارايه بازخورد موثر، از سوي پژوهشگر دريافت كردند. هر مربي فرم جلسات بازخورد را بطور روزانه و در طول دوره 9 روزه كارآموزي ثبت نمود. در پايان دوره نيز، پرسشنامه رضايتمندي از ارايه بازخورد توسط دانشجويان در هر دو گروه تكميل گرديد. يافته‌ها: تفاوت معنادار آماري در ميزان رضايتمندي دانشجويان از دو روش بازخورد مشاهده نشد. اما ارتباط شدت عكس-العمل منفي دانشجو با نوع بازخورد در سطح اطمينان 90 درصد معني‌دار بود، بدين صورت كه تعداد عكس العمل‌هاي شديد در گروه بازخورد شفاهي بيش از گروه بازخورد كتبي بود. نتيجه‌گيري: هر دو روش ارايه بازخورد كتبي و شفاهي ميزان يكساني از رضايتمندي در دانشجويان را به دنبال داشتند، اما وقوع عكس العمل‌هاي منفي شديدتر در گروه بازخورد شفاهي تاكيدي بر يافته‌هاي مطالعات گذشته مي‌باشد

Introduction: Clinical instruction is known as the essence of education in medical sciences, while feedback delivery is a core responsibility of clinical instructors. This study aims to compare the nursing studentsʹ satisfaction and reactions to oral versus written feedback during clinical education. Methods: This is a single blinde, randomized controlled trial. A purposive sample of last semester-nursing students (n=44) was selected and randomly assigned into one of verbal or written feedback groups. Each instructor (n=3) was scheduled to teach two groups, and deliver either verbal or written feedback. Instructors were well attuned to feedback delivery sessions they would hold during their instructional tasks. Instructors were asked to give necessary feedback to the students and document the details of their reaction using the checklists designed for this purpose during the instruction period, daily and during the nine days of instruction. At the end of each instruction period, a questionnaire designed to measure the satisfaction level of feedback delivery sessions was filled out by students. Results: The study did not show difference of satisfaction level between the oral and written feedback groups. The relationship between studentsʹ reactions and feedback type at the confidence level of 90% was significant, so that students who received oral feedback showed more severe reactions as compared to written feedback group. Conclusion: Students, satisfaction level in both groups was the same. There is no difference in studentsʹ satisfaction between verbal versus written feedback groups. But the number of severe negative reactions in verbal feedback group was significantly higher and this is congruent with previous studies.