استفاده از مدل هاي رويشي براي بررسي و شبيه سازي روش ها و سناريوهاي مختلف مديريت جنگل (مطالعه موردي: بخش گرازبن جنگل خيرود)

جنگل هاي شمالِ كشور با ارزش ترين جنگل هاي ايران از نظر صنعتي و توليد چوب به شمار مي روند. برداشت هاي صنعتي فقط در اين قسمت از جنگل هاي كشورمان صورت مي گيرد. اين جنگل ها تحت مديريت ناهمسال و روش تك گزيني اند. براي اينكه مشخص شود روش مديريت دانه زاد ناهمسال در اين جنگل ها نه فقط از جنبه اكولوژيكي، بلكه از ساير ديدگاه ها به خصوص از لحاظ اقتصادي بر ساير روش ها برتري دارد، اين روش بايد به طريقي بررسي شود. امروزه استفاده از مدل سازي ها و شبيه سازي ها براي بررسي روش هاي مديريت جنگل بسيار رايج و شايع شده است. در اين تحقيق كه در بخش گرازبن جنگل خيرود به وسعت 934/24 هكتار انجام شد، ابتدا مدل هاي رويشي خاص جنگل هاي ناهمسال و آميخته تهيه شد و سپس با استفاده از اين مدل ها ـ كه مدل هاي رويشي تك درخت اند ـ روش هاي مختلف مديريت جنگل از لحاظ توليد چوب، اقتصادي بودن، و پايداري جنگل بررسي و شبيه سازي شد. نتايج استفاده از اين مدل ها بر اين نكته دلالت مي كند كه رويش حجمي سالانه در دامنه 2/5 تا 7 متر مكعب در هكتار (براي ممرز 2/5 ، راش 5، و بلوط تا 7 متر مكعب در هكتار) است. همچنين تحليل مدل و آناليز هاي اين تحقيق دلالت بر عملي بودن و برتري روش مديريت دانه زاد ناهمسال در حفظ پايداري جنگل و توليد چوب از نظر اقتصادي در مقايسه با ساير روش ها (دانه زاد همسال جوان، دانه زاد همسال بالغ، و دانه زاد دواشكوبه) دارد.