مباني تطابق عوالم از ديدگاه صدرالمتالهين

The Role Imagination in Formal Visions in the Eyes of Ibn Arabi

«تطابق عوالم» اصلي است كه در حكمت متعاليه بيانگر چندوچون نسبت و روابط حاكم بين عوالم مي‌باشد. ملاصدرا هستي را در چهار عالم اله، عقل ، مثال و ماده طبقه‌بندي مي‌كند و نسبت اين عوالم را از نوع قشر و لُبّ، محيط و محاط، حقيقه و رقيقه و، در يك كلام، «تطابق» توصيف مي‌نمايد. تطابق كه حاكي از نوعي عينيت در عين غيريت است به معناي حضور عوالم مادون در عوالم مافوق به نحو اعلا و اشرف مي‌باشد. طبق اين اصل، ماهيتي كه در عالم ماده با وجودي خاص موجود است با وجود برتر مثالي و عقلي و الهي در عوالم برين حضور دارد. اصل تطابق عوالم در حكمت متعاليه با اصول و قواعد شاخص اين مشرب حكمي اثبات و تبيين شده است. اين اصول عبارت‌اند از: صرافت و بساطت وجود، تشكيك، و وجود رابط معلول و ارجاع عليت به تشان. مباني مذكور از ديگر سو حكمت متعاليه را به اثبات وحدت شخصي وجود سوق داده است. نتيجه اين امر جانشيني تجلي و ظهور به جاي وجود معلول و همچنين جانشيني تطابق عوالم ظهور به جاي تطابق عوالم وجود است.

The application of imagination in theoretical mysticism and mystical visions has always drawn the attention of scholars in visionary sciences and hence of special importance. Therefore imagination plays crucial role in realization and explanation of great number of visions faced by mystics. In explaining the problem, Ibn Arabi divided imagination into two contiguous and discontiguous. In his view contiguous imagination is one of the inner faculties of human being that acts as intermediate between intellect and faculty of sense. Discontiguous imagination, however, is real and independent world in the scheme of reality which is located between world of intellect and that of senses. Since contiguous imagination is a way to discontiguous one and they are ontologically related, the imaginal forms in the discontiguous world can be seen by men of vision in both dream and awakening. This experience which is called formal vision is of different degrees the highest of which is prophetic revelation.