اثرپذيري سعدي از فردوسي بر اساس نظريه ترامتنيت

The Impressibility of Sa’di from Firdausi based on the Theory of Transtextualite

آثار سعدي، از برجسته‌ترين نمونه‌هاي متون كلاسيك است كه نماينده تمام‌عيار فرهنگ و ادبيات فارسي است. وي در اين آثار، از متون قبل از خود متاثر بوده است و ارتباطي كه ميان نوشته هاي قبل از سعدي با آثار او وجود داشته، كاملاً نمايان است. يكي از اين آثار، شاهنامه فردوسي است. هدف از اين پژوهش، نشان دادن اين ارتباط متني ميان آثار سعدي و شاهنامه فردوسي است كه براي به انجام رساندن چنين عملي، از نظريه ترامتنيت «ژرار ژنت» كه يك نظريه كامل در ارتباط بين متون است استفاده كرده ايم و پيوندي را كه ميان نوشته هاي سعدي و فردوسي ديده مي‌شود، به طور كامل در تمام جنبه-هاي آن بررسي كرده ايم و به اين نتيجه رسيده ايم كه آثار سعدي، نمونه كاملي از يك ترامتنيت محسوب مي شود كه با آوردن شواهد و با روش تحليلي- توصيفي و شرح و تفسير ابيات آن، وجود كامل ترامتنيتي را كه نسبت به شاهنامه فردوسي در آثارش وجود دارد، به اثبات رسانيده ايم.

The works of Sa’di are among the best masterpieces of classic Persian texts who is the full-fledged representative of Persian Culture and Literature. He had been under effect of old texts and there is an obvious relation between Sa’di prosaic works and older works before him. One of these works is Shahname by Firdausi. The aim of this study is to show and prove this textual relation between Sa’di works and Shahnameh of Firdausi which is based on the Theory of Transtextualite by Gérard Genette which is a perfect theory regarding the intertextual relations; we reviewed all links between Sa’di and Firdausi works in all aspects and came to this conclusion that Sa’di works are a complete sample of Transtextualite which is proved by providing evidences, analytic-descriptive method and their explanations and interpretations; so the full presence of Transtextualite in Sa’di works is proved in this regard.