تبيين جغرافيايي بنيادهاي هويت در مقياس محلي

دو ركن اصلي جغرافيا را انسان و مكان شكل مي دهد؛ به گونه اي كه برخي جغرافي دانان از جغرافيا با عنوان علم مكان ها ياد مي كنند. بحث درباره هر مكان، اغلب در سه مقياس جغرافيايي، يعني محلي، ملي و جهاني مطرح مي شود؛ زيرا در هر مقياس، مجموعه متنوعي از پيوندها و شبكه هاي ارتباطي يا فرايندهاي اجتماعي جريان دارند. برخلاف رشته هاي ديگر علوم انساني، «هويت» در علم جغرافيا حاصل تعاملات متقابل بين انسان و مكان زندگي اوست. از اين رو بايد ضمن تبيين جغرافياييِ اين پديده، مولفه هاي تاثيرگذار بر آن شناسايي شوند. «تبيين جغرافيايي» چيزي نيست جز توضيح و تفسير درباره «چرايي» يا «چگونگي» ظهور يك پديده يا رخداد جغرافيايي و نتايج حاصل از آن. اين نوشتار در راستاي پرداختن به تبيين جغرافيايي بنيادهاي هويت در مقياس محلي، بر اين نكته تاكيد مي ورزد كه «چرا» و «چگونه»، «جغرافيا» بر شكل گيري «هويت» در «مقياس محلي» تاثير مي گذارد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه نه تنها هويت هر مكان در مقياس محلي (روستا، محله، شهر و ناحيه جغرافيايي)، به دليل آنكه از عناصر كالبدي و كاركردي ويژه خود تشكيل شده «منحصربه فرد» است، بلكه «هويت ساكنان» اين مكان ها نيز جدا از«هويت مكان» آنها نيست. پژوهش پيش رو از نوع كاربردي است كه با بهره گيري از روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي صورت پذيرفته است.