تمايزات اقتصادي و آسيب‌هاي اجتماعي مناطق كشور مطالعه نرخ بيكاري و ميزان خودكشي

Economical Distinctions and Social Problems of Iran: Rates of Unemployment and Suicide

نگاه اقتصادي به آسيب‌هاي اجتماعي اگرچه تنها در دهه‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است اما، توجه به اين نگاه چنان گسترده شده كه رابطه بين ويژگي‌هاي اقتصادي و آسيب‌هاي اجتماعي در سطوح بين‌المللي، ملي، منطقه‌اي و نيز خانوادگي و فردي در صدر توجه اقتصاددانان و صاحبنظران مسايل اجتماعي قرار گرفته است. با اين رويكرد، نمي‌توان جايگاه مسايل اقتصادي را در آسيب‌هاي اجتماعي ناديده انگاشت و از اين‏رو، مطالعات متعدد كوشيده است تا اين رابطه را مورد بررسي و كنكاش قرار دهد. نرخ بيكاري در اين ميان از متغيرهاي اقتصادي است كه مي‌توان تمايزات عمده‌اي را از حيث اين شاخص در بين مناطق مشاهده نمود. اين در حالي است كه در سوي ديگر خودكشي از آسيب‌هاي اجتماعي است كه كانون توجه جوامع جاي گرفته است. بر اين اساس اين مقاله مي‌كوشد تا رابطه بين اين دو را در مناطق ايران (كه در اين مقاله بر حسب است آنها از يكديگر متمايز گرديده‌‌اند)، مورد بررسي و كنكاش قرار دهد. اين سنجش نيز طي سال‌هاي 1389-1386 صورت گرفته و براي اين ارتباط از روش اقتصادسنجي داده‌هاي تلفيقي استفاده شده است. نتايج اين پژوهش نشان‏دهنده رابطه مثبت و معني‌دار ميزان خودكشي و نرخ بيكاري در مناطق كشور است. بر اين اساس و از نظر سياست‌گذاري، اگرچه نمي‌توان تمامي دلايل خودكشي مناطق را با نرخ بيكاري آنها تبيين نمود اما، رابطه ميان بيكاري و ميزان خودكشي نيز رابطه‌اي غير قابل انكار بوده و سياست‌هاي اقتصادي نبايد تمايزات منطقه‌اي در نرخ بيكاري را به فراموشي سپارد.