بررسي اثر دماي نگهداري و غلظت هاي مختلف پوترسين بر جوانه زني دانه و رشد لوله گرده دو ژنوتيپ ايراني گل محمدي (Rosa damascena Mill.)

اين پژوهش به منظور تعيين بهترين مرحله نمو گل جهت جمع آوري دانه گرده و محيط جوانه زني دانه گرده و همچنين ارزيابي اثر دماي نگهداري و غلظت هاي مختلف پوترسين بر زنده­ماني دانه گرده و جوانه زني دو ژنوتيپ گل محمدي (‘آذران’و ‘كاشان’) انجام گرفت. اين آزمايش به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي با شانزده تيمار و چهار تكرار اجرا شد. فاكتور­هاي مورد مطالعه شامل چهار سطح دماي نگهداري دانه گرده (25، 4، 20- و 80- درجه سانتي گراد) و چهار سطح پوترسين (غلظت هاي صفر (شاهد)، 0/25 ، 0/5 و 2/5 ميلي مولار) بود. براساس نتايج، بهترين مرحله نمو گل براي جمع آوري دانه گرده، مرحله غنچه نيمه باز، و محيط جوانه زني مناسب نيز حاوي ppm 300 نيترات كلسيم، ppm 200 سولفات منيزيم، ppm 100 نيترات پتاسيم، ppm 100 اسيد بوريك، 15 درصد ساكارز و 1/2 درصد آگار بود. در ژنوتيپ ‘آذران’ بيشترين و كمترين درصد جوانه زني به ترتيب در محيط حاوي 0/25 و 2/5 ميلي مولار پوترسين به دست آمد. همچنين بررسي روند جوانه زني دانه گرده ژنوتيپ ‘كاشان’ در بازه هاي زماني مختلف نشان داد كه با گذشت زمان، درصد جوانه زني دانه گرده كاهش مي يابد كه اين روند كاهش درصد جوانه زني تحت تاثير غلظت كم پوترسين و با نگهداري در دماي 80- درجه سانتي گراد كندتر شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه نگهداري دانه گرده در دماي كم (80- درجه سانتي گراد) و كشت آن در محيط حاوي كمترين مقدار پوترسين (0/25 ميلي مولار) سبب دستيابي به بيشترين درصد جوانه زني دانه گرده مي شود