بررسي ويژگي هاي روان سنجي نسخة فارسي پرسش نامۀ سلامت روان (38 سؤالي) در ورزشكاران نخبه

Psychometric Properties of the Persian Version of Mental Health Inventory (MHI-38) in Elite Athletes

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی­های روان­سنجی نسخۀ فارسی پرسش­نامۀ سلامت روان (38 سؤالی) در ورزشكاران نخبه بود. نمونه­ای با حجم 385 نفر (285 مرد و 100 نفر زن) به‌روش تصادفی خوشه­ای از بین جمعیت ورزشكاران نخبه انتخاب شدند. بر‌اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اكتشافی، یك ساختار دو­عاملی به­دست­ آمد كه 06/45 درصد از واریانس را تبیین می­كند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان­ داد ساختار دو­عاملی سلامت روان (شامل درماندگی روان­شناختی و بهزیستی روان­شناختی) از برازش خوبی برخوردار است. برای محاسبۀ روایی هم‌گرا و واگرا، از مقیاس ملی سلامت­ روان استفاده شد. روایی همگرای (58/0 تا 78/0) بعد درماندگی روان شناختی با استفاده از خرده مقیاس های منفی، و روایی واگرای آن (76/0- تا 77/0-) با استفاده از خرده مقیاس های مثبت مقیاس ملی سلامت روان تأیید شد. روایی همگرا (82/0 تا 84/0) و واگرای (57/0- تا 77/0-) بعد بهزیستی نیز مورد تأیید قرار گرفت. سنجش پایایی مقیاس با استفاده از روش­های همسانی درونی (83/0) و بازآزمایی در فاصلۀ 21 روز برابر با 81/0 بود كه نشان ­داد پرسش­نامۀ سلامت روان از ضرایب پایایی مناسبی برخوردار است. یافته­های دیگر این پژوهش نشان دادند كه ورزشكاران مرد نسبت به ورزشكاران زن، میانگین نمرۀ درماندگی روان­شناختی كمتر و میانگین نمرۀ بهزیستی روان‌شناختی بیشتری دارند. در‌مجموع، این مطالعه نشان می­دهد كه پرسش­نامۀ سلامت روان بعد از حذف 7 سؤال با داشتن ضرایب پایایی و روایی رضایت­بخش، ابزاری مناسب برای سنجش درماندگی و بهزیستی روان­شناختی در ورزشكاران است.

In this study, the psychometric properties of the Persian version of Mental Health Inventory (MHI-38) among elite athletes were investigated. A sample of 385 (285 male and 100 female) elite athletes was chosen by cluster random sampling. According to result of experimental factor analysis, one structure with 2 factors components was found which encompassed % 45/06 of the total variability of the data. Result of Confirmatory factor analysis supported two factor structures of mental health (including psychological distress and psychological well-being), has a good fit. To calculate the convergence and divergence validity, the Iranian Mental Health Scale was administered. The convergent validity of psychological distress was confirmed by negative subscale of IMHS (0/58 to 0/78) and the divergent validity was confirmed by positive subscale of IMHS (-0/76 to -0/77).  The convergent (0/82 to 0/84) and divergent (-0/57 to -0/77) validity of well-being was also confirmed. The internal consistency (0/83) and test-retest reliability after a 21 day interval (0/81) showed that the MHI possessed suitable reliability coefficients. Other findings of this study showed that the average scores of psychological distress in male athletes was significantly lower than female athletes, and the psychological well-being in male athletes were significantly higher than female athletes. Altogether, results of the present study showed that after deleting 7 items, the MHI had satisfactory reliability and validity and it is considered a suitable tool for measuring psychological distress and well-being in athletes.