اثر مصرف سيليكون بر عملكرد دانه ارزن معمولي و بازده مصرف آب تحت شرايط تنش خشكي

كمبود آب مهم ترين عامل غيرزيستي محدودكننده، براي دستيابي به عملكرد پتانسيل گياهان زراعي است. تاثير مصرف سيليكون بر عملكرد ارزن معمولي در شرايط تنش خشكي در مزرعه، به صورت آزمايشي شامل سه دور آبياري پس از 60 (بدون تنش)، 90 (تنش متوسط) و 120 (تنش شديد) ميلي متر تبخير و چهار روش مصرف سيليكون شامل بدون مصرف (شاهد)، محلول پاشي، محلول پاشي به اضافه مصرف به همراه آب آبياري و مصرف به همراه آب آبياري، در سال زراعي 1391، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي به صورت كرت هاي يك بار خردشده با سه تكرار در همدان اجرا شد. نتايج نشان داد كه اثر تنش و سيليكون بر كليه صفات به استثناي بازده مصرف آب در وضعيت تنش و تعداد دانه در سنبله بعد از مصرف سيليكون معنادار بود. عملكرد بيولوژيك و دانه به ترتيب در تنش متوسط 15 و 22 و در تنش شديد 33 و 42 درصد كاهش داشتند. اثر متقابل خشكي و سيليكون بر وزن هزاردانه، عملكرد دانه و بازده مصرف آب معنادار بود. مصرف سيليكون به صورت محلول پاشي به اضافه مصرف به همراه آب آبياري بيشترين اثر مثبت را بر وزن دانه، بازده مصرف آب، شاخص برداشت و نسبت فايده به هزينه داشت. آناليز تحليل اقتصادي تيمارها افزايش نسبت فايده به هزينه را در هر سه روش مصرف سيليكون نشان داد، ولي افزايش در روش محلول پاشي توام با آب آبياري بيشتر بود. ازاين رو توصيه مي شود، در مصرف سيليكون از هر دو روش به طور توام استفاده شود.