بررسي اثر TDZ و BAP بر ميزان باززايي مستقيم ريزنمونه گره گل مكزيكي (Agastache foeniculum)

در اين تحقيق، براي اولين بار سيستم موفق و موثر باززايي درون شيشه اي گل مكزيكي گزارش شد. در آزمايش اول، غلظت هاي مختلف هورمون BAP وTDZ در چهار سطح (صفر، 2/2، 4/4 و 8/8 ميكرومولار) به تنهايي يا در تركيب با IAA در سه سطح (صفر، 1 و 2/2 ميكرومولار) و در سه تكرار بر باززايي شاخساره از ريزنمونه گره گياه گل مكزيكي در شرايط كشت درون شيشه اي بررسي شد. نتايج آناليز داده ها نشان داد كه تيمارهاي مورد بررسي از نظر ميانگين باززايي اختلاف معناداري دارند. در تيمار تركيبي BAP و IAA ميانگين حداكثر القاي جوانه (32/72 جوانه) و ميانگين حداكثر شاخه باززايي شده (7/9 شاخساره) در تيمار 8/8 ميكرومولار BAP مشاهده شد. در تيمار تركيبي TDZ و IAA حداكثر ميانگين القاي جوانه (24/6 جوانه) و شاخه (7/13 شاخساره در هر ريزنمونه) در تيمارهاي 2/2 ميكرومولار TDZ و 2/2 ميكرومولار IAA ثبت شد. در آزمايش دوم، اثر محيط كشت پايه و غلظت هاي مختلف هورمون IAA و IBA بر القاي ريشه در گياهچه هاي باززايي شده در شرايط درون شيشه بررسي شد. نتايج آزمايش ريشه زايي نشان داد بيشترين درصد ريشه زايي (74 درصد در هر تيمار) در محيط كشت MS 1/2 تكميل شده با 1/1 ميكرومولار IBA، بيشترين ميانگين ريشه زايي (5/06 ريشه چه در هر گياهچه) در محيط MS 1/2 و تيمار 1/1 ميكرومولار IBA مشاهده شد. گياهچه هاي ريشه دارشده پس از سازگار شدن در شرايط گلخانه در بستر حاوي پرليت با حداكثر زنده ماني 100 درصد به خاك منتقل شدند.