مدل سازي و شبيه سازي آثار بلندمدت استفاده از فاضلاب تهران بر منابع آب و خاك دشت ورامين با استفاده از مدل سازي پوياي سيستم ها

با توجه به تعدد عوامل اثرگذار بر بهره برداري از پساب، تدوين مدلي كه بتواند همه ابعاد و برهم كنش هاي عوامل مختلف بهره برداري را شبيه سازي كند ضروري است. هدف اين مطالعه بررسي آثار بلندمدت استفاده از فاضلاب تهران بر منابع آب و خاك دشت ورامين با استفاده از مدل سازي پوياي سيستم ها بود. سناريوهاي ارزيابي شده شامل سناريوهاي مختلف كاربرد پساب و الگوي كشت و كم آبياري بود. نتايج صحت سنجي مدل نشان دهنده كارايي مدل توسعه يافته در شبيه سازي سطح آب زيرزميني (RMSE برابر 37 سانتي متر، R2 برابر 99/0، ماكزيمم خطاي 45 سانتي متر) و شوري آب زيرزميني (RMSE برابر 57 ميكروزيمنس بر سانتي متر، R2 برابر 79/0، ماكزيمم خطاي 148 ميكروزيمنس بر سانتي متر) است. همچنين نتايج شبيه سازي نشان داد حفظ شرايط موجود منجر به تخريب كامل آب خوان تا سال 1420 مي شود. همچنين، در صورت اختصاص 200 ميليون متر مكعب فاضلاب تصفيه شده به كشاورزي در فصل زراعي و 40 ميليون متر مكعب به تغذيه مصنوعي در فصل غير زراعي، تخريب آب خوان تا سال 1455 به تعويق مي افتد. در صورت اعمال سناريوي تخصيص پساب و افزايش 11 درصدي راندمان، چه از طريق كم آبياري و چه از طريق توسعه سيستم هاي تحت فشار، دستيابي به پايداري منابع آب ورامين ممكن مي شود.