تعيين زمان بهينه ماند در مديريت سطح ايستابي به منظور كاهش تلفات نيتروژن در اراضي كشاورزي زه دار

مديريت سطح ايستابي يكي از راه حل هاي عمده در مديريت جامع منابع آب معرفي شده است. اين روش مي تواند نقشي مهم در حفظ آب، بالابردن راندمان آبياري، حفظ مواد غذايي خاك، و در نهايت حفظ كيفيت آب هاي سطحي پايين دست و آب هاي زيرزميني ايفا كند. در اين زمينه، مطالعه اي آزمايشگاهي درباره اثر مديريت سطح ايستابي بر كنترل آب شويي و تخليه نيتروژن در خاك لوم شني انجام شد. سطح ايستابي در عمق 30 سانتي متري از سطح خاك با سه زهكش با عمق نصب 80 سانتي متر كنترل شد و حجم و كيفيت زه آب خروجي از نظر تركيبات مختلف نيتروژن شامل نيتريت، نيترات، آمونيوم، و آمونياك در زمان هاي ماند 2 و 4 و 5 روز در مدل فيزيكي ارزيابي شد. نتايج نشان داد كاهش 4/29 درصدي زه آب خروجي در مدت زمان ماند 5 روز و كاهش 2/27 درصدي غلظت نيترات خروجي در مدت زمان 4 روز نسبت به زهكشي آزاد است. همچنين با مقايسه آماري نتايج، بهترين زمان كنترل سطح ايستابي 4 روز (معادل 80 درصد حداكثر زمان ممكن ماندابي) به دست آمد. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر، مدت زمان ماند در سيستم هاي نوين زهكشي يكي از متغـيرهاي مديـريـتي است و در صورت استفاده صحيح و به هنگام از اين شيوه مديريتي، با افزايش كارايي مصرف آب و كود، مي توان به توسعه كشاورزي پايدار و بهبود شرايط منابع آب و محيط زيست اميدوار بود.