تاثير روش هاي مختلف مديريت علف هاي هرز و تراكم گياهي بر كنترل علف هاي هرز و عملكرد نخود زراعي (Cicer arietinum L.)

به منظور تعيين مطلوب ترين روش مديريت علف هاي هرز و تراكم گياهي در زراعت نخود آبي بهاره، آزمايشي به صورت طرح كرت هاي خرد شده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در 4 تكرار در مزرعه آموزشي و پژوهشي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران (كرج) در سال زراعي 1390-1389 اجرا شد. عامل اصلي شامل مديريت علف هاي هرز در 9 سطح: 1.تري فلورالين پيش كاشت، 2. پنديمتالين پيش كاشت، 3. وجين كامل (عاري از علف هرز)، 4. ايمازتاپير پس رويشي، 5. كنترل مكانيكي، 6. ايمازتاپير پيش رويشي، 7. پيريديت (پس رويشي) به همراه كنترل مكانيكي، 8. پيريديت پس رويشي، 9. شاهد (بدون كنترل علف هرز) و عامل فرعي شامل تراكم گياهي در سه سطح 35، 45 و 55 بوته در متر مربع بررسي شد. علف هاي هرز عمده مزرعه، سلمه تره، تاج خروس ريشه قرمز و تاج خروس رونده بودند. نتايج نشان داد كه تيمار هاي مديريت علف هرز تاثير معنا داري بر كاهش جمعيت و وزن خشك علف هاي هرز داشتند. در آخر فصل پيريديت + كنترل مكانيكي، ايمازتاپير پيش رويشي و پنديمتالين، پس از وجين دستي، موثرترين تيمارها به لحاظ كاهش وزن خشك علف هاي هرز بودند، اما به لحاظ كاهش جمعيت علف هاي هرز در اين زمان پس از وجين دستي، پنديمتالين موثرترين تيمار بود و بيشترين عملكرد نخود را توليد كرد. تراكم هاي 55 و 45 بوته نخود در متر مربع بدون تفاوت معنا دار نسبت به هم، بيشترين عملكرد دانه نخود را توليد كردند و در آخر فصل رشد، نسبت به تراكم 35 بوته موجب كاهش بيشتر جمعيت و وزن خشك علف هاي هرز شدند. از اين رو در شرايط مشابه، كاربرد پنديمتالين و اعمال تراكم 45 بوته نخود در متر مربع براي كنترل موثر علف هرز و توليد مطلوب عملكرد نخود، مفيد به نظر مي رسد.