كودكانه‌ها در اشعار سهراب سپهري

Childhoods in the poems of Sohrab Sepehri

در این نوشتار، فرضیة قیصر امین‌پور دربارة بازگشت شعرا به كودكی در اشعار سهراب سپهری، از شاعران بزرگ معاصر، به بوتة آزمایش گذاشته می‌شود. امین‌پور در شعر و كودكی با استناد به برخی نقطه‌نظرهای «ژان پیاژه»، روان‌شناس معروف سوئیسی، در اثبات این مطلب می‌كوشد كه شعر نوعی بازگشت به كودكی است. او در كتابش، پس از بیان و توضیح مراحل تحول شناخت كودك از دیدگاه پیاژه و شرح ویژگی‌های عمدة تفكر و رفتار كودك، نمونه‌هایی از اشعار شاعران عصر گذشته و معاصر را ذكر كرده ویژگی‌های تفكر كودكانه را در آن‌ها بازمی‌كاود. این نوشتة پژوهشی كه در آن، یافته‌ها به شكل توصیفی ‌ـ تحلیلی ارائه می‌شود، نشان‌دهندة آن است كه نظریة امین‌پور دربارة اشعار سهراب سپهری كاملاً صدق می‌كند و جلوه‌های گوناگون و شاعرانة كودكی در سروده‌های این شاعر معاصر به‌وضوح مشاهده می‌شود.

In this article, Qeisar Aminpourʹs hypothesis about the return of the poets to their childhood is studied in the poems of Sohrab Sepehri, one of the greatest contemporary poets. In his book titled “poem and childhood”, Aminpour refers to the comments by John Piagete, the famous psychologist and attempts to demonstrate that poem is a kind of return to the childhood. He explains the steps of awareness in a child and then writes about the most important aspects of behavior and thought in a child. He provides some examples of old and contemporary poets and shows their childish characteristics in their poetry. In this descriptive-analytic research, it is shown that Aminpourʹs hypothesis is completely true about Sohrab, and so many aspects of his childhood are visible in his poems