برجسته‌سازي‌‌هاي زباني در داستان كوتاه «شرق بنفشه» اثر شهريار مندني‌‌‌‌پور (بر مبناي چهارچوب زبان‌‌شناختي ديويد ليچ)

Linguistic Foregrounding in the Story “Sharq-e-Banafsheh” by Shahriyar Mandanipour (Based on David Leechʹs Linguistic Theory)

داستان كوتاه «شرق بنفشه» به‌سبب داشتن برجسته‌سازی‌های زبانی، كه شامل هنجار‌گریزی و توازن می‌‌شود، قابل تأمل و بررسی است. هریك از این دو فرایند نیز دارای چند زیرشاخه است كه درصد جالب توجهی از آن‌ها در شرق بنفشة مندنی‌پور به وضوح یافت می‌شود و همین امر گویای توانایی نویسنده در به‌كارگیری قابلیت‌های متنوع زبانی است. نویسنده از طریق زبان خاص خود به‌خوبی محوریت موضوعی داستان یعنی عشق زمینی ـ آسمانی را برجسته كرده و با ایجاد هاله‌ای از ابهام در كلام رازوارگی آن را به تصویر كشیده است. در این مقاله كوشیده‌‌‌ایم ضمن نیم‌نگاهی به ساختار روایی و برخی عناصر ممتاز داستانی شرق بنفشه، برجسته‌سازی‌های زبانی این اثر را در چهارچوب زبان شناختی «دیوید لیچ» نشان دهیم. روش بررسی به شیوة تحلیلی است.

The short story “Sharq-e-Banafsheh” is worth studying considering its eye-catching literary foregrounding, including parallelism and deviation. Each of the two concepts (parallelism and deviation) has several subcategories, most of which are easily found in the story. This characteristic can obviously reveal Mandanipour`s ability as a skillful writer in utilizing various literary potentials. The present article aims at answering the question, ‘What features have made “Sharq-e-Banafsheh” the most well-known work of Mandanipour?ʹ To answer this question, the paper attempts to demonstrate different kinds of literary foregrounding used in this story based on the linguistic theory of Leech, while considering the prominent narrative elements that form the structure of the story. Actually, the writer is successful in making salient the theme of the story, which is an earthy-heavenly love. He has also pictured this love as mysterious by making his language ambiguous to some extent.