بررسي شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني در قالي بافان شاغل و ارتباط آن با ميزان روشنايي در كارگاه هاي قالي بافي شهرستان تكاب در سال 1392

The relationship between the prevalence of musculoskeletal disorders in carpet weavers and the lighting in carpet weaving workshops in Takab in 2013

مقدمه: ابزار كار نامناسب و غير استاندارد، نور ناكافي و عدم استراحت كافي قالي بافان منجر به افزايش شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني در آن‌ها مي گردد كه بايستي با نظارت بيشتر بر كارگاه هاي قالي بافي آن را كاهش داد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي، تحليلي به روش مقطعي مي باشد كه در كارگاه هاي قالي بافي روستايي شهرستان تكاب انجام شد. 86 كارگاه قالي بافي به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند؛ كه 222 نفر شاغل در اين كارگاه ها مشغول بكار بودند. شدت روشنايي عمومي و موضعي در كارگاه-هاي قالي بافي با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه گيري و اختلالات اسكلتي عضلاني شاغلين نيز با پرسشنامه نورديك بررسي شد. يافته‌ها: نتايج نشان مي دهد كه اختلال ناحيه پشت بيشترين شيوع (3/61%) و اختلال ناحيه آرنج كمترين شيوع (2/7%) را در بين كارگران قالي باف داشتند. شدت روشنايي عمومي (4/82%) و شدت روشنايي موضعي اكثر كارگاه ها (9/91%)، كمتر از حد توصيه‌شده بود. نتيجه‌گيري: درگيري بيشتر اندام هاي فوقاني در كار قالي بافي منجر به افزايش اختلال در اين اندام ها مي گردد. نتايج نشان داد كه اكثر شاغلين در كارگاه هايي با روشنايي غير استاندارد اشتغال داشتند. موثرترين متغير در ايجاد اختلال ناحيه گردن و پشت سابقه كار افراد و شدت روشنايي عمومي محيط كار، در اختلال ناحيه مچ دست و اختلال ناحيه شانه سابقه كار افراد بود.

Introduction: Unsuitable and nonstandard tools, insufficient lighting and the lack of adequate rest in carpet weavers leads to an increased prevalence of musculoskeletal disorders in this group of workers that needs to be reduced through the better supervision of carpet weaving workshops. Materials and Methods: The present descriptive cross-sectional analysis was conducted in rural carpet weaving workshops of Takab, Iran. A total of 86 carpet weaving workshops were selected through cluster sampling, which employed 222 carpet weavers overall. The general and local lighting was measured in the workshops by a photometer (LX-13 model) and the workersʹ musculoskeletal disorders were assessed using the Nordic Musculoskeletal Questionnaire. Findings: The results of the study reveal back disorders to have been the most (61.3%) and elbow disorder the least (7.2%) frequent among carpet weavers. The majority of the workshops had a general lighting (82.4% of the workshops) and local lighting (91.9% of the workshops) below the recommended limits. Conclusion: The extended involvement of the upper limbs in carpet-weaving increases the prevalence of disorders in these organs. The results indicate that the majority of carpet weavers worked in workshops with non-standard lighting. The variables that were most effective in the development of neck and back disorders were the workersʹ years of work experience and the general lighting at their workplace while the variable that was most effective in the development of wrist and shoulder disorders was the workersʹ years of work experience only.