اثـربخـشي درمان شناختي-رفتاري بـر افزايش اميدواري در افراد معتاد

چكيده زمينه و هدف: يكي از بزرگترين مشكلات جوامع انساني اعتياد است كه سلامت جامعه، خانواده و فرد را به خطر مي اندازد. اين پـژوهـش با هـدف بـررسـي اثـر بخـشي درمان گروهـي شنـاختـي-رفتـاري بـر افزايش اميد به زندگي افراد معتاد به مواد مخدر شهـرستان قروه انجام شده است. روش:‌ اين پـژوهـش آزمايـشي از نوع پيـش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل اسـت. جامعه مورد مطالعه شامل افراد معتاد مراجعه كننده به يكي از مراكز متادون درماني ترك اعتياد شهرستان قروه(نيكو سلامت) در سال 1392 هستند. براي نمونه ابتدا تعداد 50 نفر از افراد معتاد مراجعه كننده به كلنيك به صورت تصادفي انتخاب شدند، سپس بر اساس نمرات پرسشنامه، 20 نفر از اين افراد كه نمره اميد به زندگي پايينتري كسب كردند به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش در 12 جلسه يك و نيم ساعته تحت درمان گروهي شناختي-رفتاري قرار گرفتند اما گروه كنترل تحت هيچ گونه درماني قرار نگرفتند. به منظور جمع آوري داده‌ها از پرسشنـامه اميد به زندگي اشنايدر استفـاده شـد. براي تحليل داده‌ها نيز از آزمون تحليل كوواريانس استفـاده شـد. يافته‎ها و نتايج:‌ يافته‎ها نشان داد كه ميانگين نمرات اميد به زندگي در پس آزمون گروه آزمايش از ميانگين نمرات پس آزمون در گروه كنترل بالاتر است و روش درماني شناختي-رفتاري اميد به زندگي را در شركت كنندگان گروه آزمايش افزايش داد. ##