امكان سنجي استفاده از ظرفيت بافري فسفر (PBC) براي تخمين فسفر قابل جذب ذرت در برخي خاك هاي آهكي

در اين تحقيق، سطح بحراني فسفر قابل جذب گياه ذرت (Zea mays L.) در 25 نمونه خاك آهكي كه از مناطق مختلف استان آذربايجان شرقي جمع آوري شده بود، با استفاده از ظرفيت بافري فسفر (PBC ) تعيين شد. براي محاسبه ظرفيت بافري فسفر از روش هاي رايج آزمون فسفر خاك شامل روش هاي اولسن، كالول، سلطان پور و شواب، مورگان، كلونا2 و نوارهاي كاغذي آغشته به اكسيد آهن به عنوان فاكتور كميت (Q) و از روش هاي شاخص اندازه گيري فسفر محلول شامل عصاره گيرهاي آب مقطر، كلريد كلسيم 01/0 مولار و روش پاو به عنوان فاكتور شدت (I) استفاده شد. نتايج نشان داد كه PBC محاسبه شده با استفاده از نسبت اولسن-P به پاو-P در مقايسه با ساير روش هاي محاسبه PBC بهتر مي تواند مقدار فسفر جذب شده توسط گياه ذرت را پيش بيني نمايد. همبستگي بالاي اين روش با مقدار فسفر جذب شده توسط بخش هوايي مويد اين مطلب بود. همبستگي خطي نسبت اولسن-P به پاو-P با مقدار فسفر بخش هوايي به دو قسمت مثبت و منفي قابل تفكيك بود و مقدار اين همبستگي در رابطه مثبت برابر **91/0 و در رابطه منفي **89/0- بود. سطح بحراني فسفر قابل جذب محاسبه شده از نسبت اولسن-P به پاو-P براي دستيابي به 90 درصد حداكثر ماده خشك نسبي ذرت با استفاده از روش هاي تصويري كيت-نلسون، آماري كيت-نلسون و ميچرليخ-بري، به ترتيب 2/2، 44/2 و 19/1 تعيين گرديد. ميانگين ضرايب C1 و C معادله ميچرليخ-بري نيز به ترتيب 8411/0 و 0122/0 بدست آمد.