اثر توام شوري و تراكم خاك بر برخي خصوصيات فيزيولوژيكي ذرت (Zea mays L)

تحقيق حاضر به منظور بررسي اثر توام شوري و تراكم خاك بر برخي خصوصيات فيزيولوژيكي گياه ذرت انجام پذيرفت. براي اين منظور آزمايش گلداني به صورت فاكتوريل در قالب بلوك هاي كامل تصادفي و با سه تكرار انجام شد. تيمارها شامل سه سطح شوري خاك (هدايت الكتريكي عصاره اشباع 1.5، 2.5 و 4.5 دسي زيمنس بر متر) و سه سطح تراكم خاك (جرم مخصوص ظاهري 1.3، 1.55 و 1.75 گرم بر سانتي متر مكعب) بود. براي ايجاد شوري، مقادير مختلف NaCl در حجم آب مقطر لازم براي رساندن رطوبت جرمي به 16 درصد، حل و سپس به خاك اضافه گرديد. براي ايجاد تراكم خاك، از وزنه 4.5 كيلوگرمي كه از ارتفاع 45 سانتي متري بر سطح خاك درون گلدان ها رها مي شد، استفاده گرديد. شوري خاك مقاومت روزنه اي، غلظت پرولين برگ و غلظت سديم بخش هوايي ذرت را به طور معني داري افزايش داد. تراكم خاك باعث كاهش معني دار پتانسيل آب برگ و افزايش معني دار مقاومت روزنه اي برگ ذرت شد. در سطوح شوري و تراكم به كار رفته به طور متوسط شوري خاك بيش از تراكم بر خصوصيات فيزيولوژيكي ذرت تاثير گذاشت. با اينكه اثر توام شوري و تراكم خاك از نظر آماري فقط بر مقاومت روزنه اي معني دار شد اما غلظت پرولين و غلظت سديم افزايش و پتانسيل و مقدار نسبي آب برگ، غلظت پتاسيم و نسبت پتاسيم به سديم كاهش يافتند. شوري و تراكم خاك به صورت توام بيشتر از هر يك از آنها بر خصوصيات مذكور تاثير گذاشت. بنابراين يكي از راههاي غيرمستقيم تعديل اثرات سوء شوري، پايين نگهداشتن يا اجتناب از تراكم خاك مي تواند باشد.