درآمدي بر مفهوم صدق، مراتب و آثار آن از منظر نهج البلاغه

يكي از صفات والاي اخلاقي كه در آموزه هاي علوي به ويژه نهج البلاغه مورد توجه قرار گرفته، صدق و راستي است. ترغيب انسان به راستگويي و در مقابل آن تحذير وي از كذب و دروغگويي در مواضع بسياري از نهج البلاغه به موازات هم قابل مشاهده است. به موجب اين آموزه ها صدق اقسام و مراتبي دارد. از جهتي مي توان مراتب صدق در نيت، صدق در گفتار و صدق در كردار را در نظر گرفت و از سوي ديگر صدق در حوزه هاي فردي و اجتماعي قابل تقسيم است و صدق اجتماعي خود محورهاي چندي را به خود اختصاص مي دهد. صدق و راستي، آثار و دست آوردهاي مهمي از جهت زندگاني دنيا و آخرت دارد كه در صدر آنها مي توان از جلب نظر الهي به انسان، نجات او از مهالك، نيل به موفقيت، به سامان يافتن امور، تحكيم مباني ايمان، تقويت ديگر صفات اخلاقي از جمله صبر، تسليم در برابر خداوند، افزايش بصيرت و تقوا و نهايتاً دست يابي به پيروزي در دنيا و فوز و فلاح در عالم آخرت اشاره كرد.