بررسي ترجمه‌هاي صور خيال در دو خطبه «الجهاد» و «الملاحم» نهج‌البلاغه(با تكيه بر ترجمه‌هاي دشتي، شهيدي، قرشي و فيض‌الاسلام)

Studying Imagery Translations of the two “AlJihad” and “Almlahm” SermonsinNahjolbalagheh(Relying on the Translations of Dashti, Shahidi, Qureshi and Feiz al-Islam)

«ترجمه» به معناي برگرداندن كلام از زباني به زبان ديگر است. ترجمه با توجّه به نوع متن و هدف ترجمه، به دو نوع معنايي و ارتباطي تقسيم مي‌شود. ترجمه معنايي به متن وفادار، و واحد ترجمه در آن واژه است. همچنين داراي ويژگي‌هاي ترجمه تحت‌اللّفظي است و به زبان مبدا گرايش دارد. در مقابل، ترجمه ارتباطي خواننده‌محور است كه واحد ترجمه در آن، جمله، و از رواني زبان برخوردار است. نهج‌البلاغه، اثري ارزنده و معتبر ديني است كه فراتر از كلام مخلوق مي‌باشد. اين اثر قريب به 80 ترجمه دارد كه مهم‌ترين آنها، ترجمه دشتي، شهيدي، قرشي و فيض‌الاسلام است. در اين مقاله با روش كتابخانه‌اي سعي شده ترجمه‌هاي صور خيال در دو خطبه «الجهاد» و «الملاحم» نهج‌البلاغه با تكيه بر چهار ترجمه مهمّ مذكور بررسي گردد. گفتني است كه چهار مترجم فوق يكي از دو نوع ترجمه را برگزيدند، امّا در برخي از عبارات فقط به مفهوم و در برخي عبارات ديگر، تنها به متن تكيه كرده‌اند. همچنين دشتي، شهيدي، قرشي در ترجمه بيشتر جمله‌ها به لفظ توجّه كرده‌اند و ترجمه تحت‌اللّفظي ارايه داده‌اند، امّا فيض‌الاسلام اساس كار خود را بر محور ترجمه تفسيري نهاده است. علاوه بر اين، ترجمه شهيدي در برخي عبارات، ادبي و ترجمه دشتي داراي زبان معاصر است.

“Translation” means torenderawordfrom one language toanother.Accordingtothetranslationofthetextandits purpose, it divides into two types:(a) Semantic type, (b)Communicative type. Semantic translationisfaithfultothetextandtranslatesword by word, and it has featuresof a literal translation, in which the text is inclinedtowardsthesource language. In contrast, it is a communicative reader-driven translation whose translation unit is sentence including fluency in speech.Nahjolbalagheh is a valuableandcrediblereligiouswork that is beyondthe words. Thisworkhasnearly 80translations, but the most importanttranslations belong toDashti, Shahidi, Qureshi,andFeiz-al-Islam. It is noteworthythatthese four translators chose one of the translation types, semantic or communicative, but they rely on the context in somewordsandphrases, and theyrelyonlyonthe text insomeothers. In addition, Dashti, Shahidi, and Qureshirely further ontranslationofthewordandgivealiteral translation, but the Feiz-al-Islam, according tohiswork,hascentered on theinterpretationof his translation. In addition, thetranslationofShahidi, insomephrases, is literary, but Dashtihasusedacontemporarylanguagein the translation. Inthispaper,we try tostudytheimagery translations inthesermonsof"Jihad" and "Almlahm" inlibraryby relying onthetranslationofNahjolbalagheh by Dashti, Shahidi, Qureshi, and Feiz-al-Islam to present these findings to the writers of Persian literature.