تاثير مصرف انرژي بر ارزش افزوده بخش هاي اقتصادي كشاورزي، صنعت و خدمات در ايران: تحليل مبتني بر رويكرد پنل همجمعي

در اين مقاله، تاثير مصرف انرژي بر رشد اقتصادي بدون نفت براي سه بخش اقتصاد ايران (كشاورزي، صنعت و خدمات) در دوره 1389-1370 مورد بررسي قرار گرفته است. الگوي پايه مطالعه بر اساس مباني نظري تابع تعميم يافته نئوكلاسيك رشد اقتصادي و تحليل هاي تجربي مبتني بر آزمون هاي ريشه واحد پنل، آزمون هاي پنل همجمعي و تخمين روابط بلندمدت پنل همجمعي به كمك تخمين زننده هاي حداقل مربعات كاملاً اصلاح شده (FMOLS) و حداقل مربعات پويا (DOLS) مي باشند. نتايج حاكي از آن است كه يك رابطه بلندمدت همجمعي ميان مصرف انرژي و توليد ناخالص داخلي واقعي بدون نفت وجود دارد. كشش هاي توليد ناخالص داخلي واقعي بدون نفت نسبت به مصرف انرژي، موجودي سرمايه ناخالص و نيروي انساني شاغل منطبق بر تئوري ها و بسياري از مطالعات تجربي بوده و مقايسه اين كشش ها در هر دو روش تخمين رابطه بلند مدت پنل همجمعي نشان مي دهد كشش ها بسيار به هم نزديك هستند. همچنين با استفاده از تخمين الگوي اثرات ثابت، كشش توليد ناخالص داخلي واقعي بدون نفت نسبت به مصرف انرژي در بخش هاي كشاورزي، صنعت و خدمات به ترتيب برابر 0.34 ، 1.15 و 0.39 مي باشد.