تحليل نابرابري اجتماعي براساس متغيرهاي منتخب در شهر اهواز (نمونه موردي: شهرك نفت، گلستان و حصيرآباد)

Evaluation of Social Inequality Based On Selected Variables in Ahvaz City (Case Study: Shahrak Naft, Golestan, Hasir Abad)

نابرابري اجتماعي به تفاوت‌‌هاي موجود در دست‌رسي به منابع مورد تقاضا در جامعه اشاره مي‌كند. شهر اهواز در دهه‌‌هاي اخير، شاهد تحولات گوناگوني بوده و به يكي از كلان‌شهرهاي مهم كشور تبديل شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي وضعيت نابرابري اجتماعي در محله‌‌هاي اين شهر است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است. به‌منظور جمع‌‌آوري داده‌‌ها از روش‌‌هاي كتاب‌خانه‌‌اي و ميداني (با كمك ابزار پرسش‌نامه) استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش سرپرست خانوارهاي ساكن در سه محله شهرك نفت، گلستان و حصيرآباد است. با توجه به نتايج تحقيق، از آنجايي كه ساكنان محله حصيرآباد پايگاه اجتماعي و اقتصادي نازل‌تري دارند، داراي شيوه زندگي متفاوتي هستند و از مزاياي اجتماعي كمتري برخوردارند. همچنين، خدمات‌رساني به محلات سطح پايين جامعه كيفيت نامطلوبي دارد و درنتيجه، افراد اين محلات در مقايسه با محلات مرفه‌تر، دست‌رسي كمتري به خدمات شهري دارند.

Social inequality refers to the existing differences in resources that are in demand in a society. Ahvaz city, has witnessed several transformations in recent decades that it has become one of the countryʹs major metropolises. The purpose of this study is to examine social inequality in cityʹs districts. The research method is descriptive – analytic. For Data gathering, library and field method has been used. In the field method, questionnaire tool is used. Statistical sample of this study is householders of Shahrak-e-Naft, Golestan and Hasir Abad districts in Ahvaz city. According to findings of this research , as far as Hasir Abad residents have lower levels of social and economic, they experience a different lifestyle and have lower social benefits. Also, service quality in these districts are low. Consequently, citizens have little access to urban services.