اينترنت و ظرفيت‌هاي آن براي حكمراني خوب شهري: بررسي نظري و مصداقي

Impact of Internet on Urban Good Governance

در عصري كه شاهد رشد شتابان و پيچيده‌تر شدن شهرها و گسترش بحران‌هاي شهري هستيم، اعمال حاكميت و مديريت به صورت يك سويه توسط حكومت براي مديريت جامعه شهري، ديگر مطلوب و جوابگو نيست، لذا كاربست راهبرد‌هاي دو سويه و تعاملي با جلب همكاري و مشاركت شهروندان و نهادهاي مدني - صنفي، بيش از پيش ضرورت يافته‌اند. در اين نوشتار، فرض اساسي آن است كه اينترنت و فضاي سايبري با قابليت‌هايي همچون: اطلاع‌رساني سريع، تبادل اطلاعات و ارتباطات برخط بين شهروندان و كارگزاران و مديران شهرداري‌ها از طريق پست الكترونيك، وب سايت‌هاي جامع با لينك‌هاي مربوطه و مانند آن مي‌توانند در تحقق حكمراني خوب شهري و مشاركتي نقش موثري ايفا كنند كه مهمترين شاخص‌هاي آن عبارتند از: افزايش قانونمندي، شفافيت، تقويت مشاركت شهروندان، ارتقاي مسيوليت‌پذيري، نظارت‌پذيري و پاسخگويي در شهرداري‌ها در قبال شهروندان. در اين نوشتار، نگارندگان در تلاشند از رهگذر بررسي نظري، مدل‌سازي مفهومي و نيز بررسي تجربيات موفقيت‌آميز حكمراني شهري در كره جنوبي و هلند، تاثير استفاده از قابليت‌هاي اينترنت و فضاي سايبري بر تحقق حكمراني خوب شهري را با روش تحقيق بنيادي- نظري و مصداقي بررسي و تحليل كنند؛ البته در تركيه و آفريقاي جنوبي، اين تجربيات موفقيت‌آميز نبودند.

In the era, that we see the accelerated growth, complexity and increasing of crisis in urban societies, exercise the one way and non- interactive approaches in urban management isn’t responsive, so using of interactive management approaches have been necessitated much more than past. In this article, the main hypothesis is that, internet and cyberspace can impact on good urban governance with the most capabilities such as E-mail, websites and so on for quick informing and information exchange, that’s most indices, consist of: increasing legality, transparency, citizen participation, responsibility and survailibility in municipalities for citizens. In this article, the authors try to explain the impacts of internet on possibility of good urban governance by experimental and theoretical method, conceptual modeling and explaining the successful urban governance experiences in Netherland and South Korea, of course, the experiences in South Africa and turkey were not successful.